0 ครั้ง
ในบทนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงพิจารณาถึงพระมหาจริยาวาสของพระองค์และทรงรู้ความจริงเกี่ยวกับกิจที่ได้ทำเสร็จแล้ว. พระองค์ได้กล่าวถึงความสำคัญของการกำหนดครู การละ และการอบรมให้เจริญ โดยใช้มรรค ๔ ในลังกัง ๔ เพื่อการพัฒนาความรู้ ในขณะที่พระฉานสพได้ทำสำเร็จในฤทธิ์อาการ พระผู้มีพระภาคจึงทรงแสดงการบรรลุณเพื่อแบ่งปันความรู้เกี่ยวกับอาสาวะอย่างถูกต้อง. คำที่เหลือจากบทยังให้ความสำคัญกับความเข้าใจถึงวิชชาและอวิชชาในการเข้าถึงสภาวะอรหัตตมรรคญาณ.
- พระมหาจริยาวาส
- การบรรลุณในพระธรรม
- กิจที่ทำเสร็จแล้ว
- อรหัตตมรรคญาณ
- การกำหนดครูและการอบรม