ปฐมมณีปฉา: การเรียนรู้และการปฏิบัติในธรรม : หน้า 43/409

प्रโยค(๒) - ปฐมมณีปฉาสำหรับแปล กาด - หน้าที่ 38 เพราะธรรมทั้งหลายอันโมหนุสมบรูณ์เหล่านี้เรียนแล้วไม่ดี." อันนี้ ปริยัติอุบลบุคคลเรียนดีแล้ว คือจำแนงอยู่ซึ่งความบริบูรณ์ แห่งคุณลักษณะนั้นเป็นต้น เรียนแล้ว ไม่เรียนเพราะเหตุมีความ โต้แย้งเป็นต้น ปริยัติอุบลบุคคละที่จะออกจากภูมิตะ ที่พระผู้มีพระภาคตรษษไว้ว่า "ธรรมเหล่านั้น อันกุลตุร เหล่านี้เรียนดีแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ก็อุติเพื่อความสุข ลักษณะนานแก่กุลตุรเหล่านั้น ข้อนั้นเพระอะไรเป็นเหตุ? คู่ว่อน ภิกษุทั้งหลาย! ข้อนั้นเพราะธรรมทั้งหลายอันกุลตุรเหล่านั้นเรียนดี แล้ว" ดังนี้ ส่วนพระขีนาสพผู้ม่นั้นอ่อนกำหนดตนเองแล้ว มีเกลาอันละแล้ว มีมรรอันคบรมแล้ว มีธรรมอันไม่กำรงแทงตลอดแล้ว มีมิไรออ อันครทำให้แจ้งแล้ว ย่อมเรียนซึ่งปริยัติุด เพื่อข้องการถ่านดำรง ซึ่งประเภณี เพื่อข้องการแก่อนตามรักษาซึ่งภิกษ์ และข่าวปริยต ของท่านผู้ปัจฉบุญคลัง [ ภิกษุผู้ปฏิบัติใน 3 ปฏิกิริยาอันเกิดผลต่างกัน ] อันนี้ ภิกษุผู้ปฏิบัติในพระวิน ยอิสสาสมมติ ย่อมได้บรรลุ วิชา 3 ก็เพราะตรัสจำแนกประเภทวิชา 3 เหล่านี้นั้นแล้วในพระวินัย นั่น. ผู้ปฏิบัติในพระสูตร อภิสมาธิสมมติ ย่อมได้รับบรรลุอภิญญา 6 ก็เพราะตรัสจำแนกประเภทอภิญญา 6 เหล่านั้นในพระสูตรนั้น. ผู้ ปฏิบัติในพระอธิรรม อาศัยปัญญาสมมติ ย่อมได้รับบรรลุปฏิสัมภิทา 4 ๑-๒ ม. ม. ๒๘๒-๒๖๕