ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(ฉบับ) - ปฐมสมเด็จฯท่านสถากแปล ภาค ๑ - หน้า 138
[ พระราชากรงรถติดตามพระเศรษฐีไป ]
ลัดณวันนี้ พระราชาเสด็จขึ้นรถและทรงประคองพระเวทีทั้งสองให้ขึ้นแล้วได้เสด็จไปยังจิตธิธรรม ด้วยราหุณภาพใหญ่ ท้าวเธอครั้นเสด็จไปแล้ว ให้พระเวทีทั้งสองพักอยู่ ณ ส่วนหนึ่ง พระองค์เองเสด็จเข้าไปยังสำนักงานพระเศรษฐีซึ่งหลาย มีพระวรภายบ่อย ๆ เหลือเกินเสด็จเข้าไป ในเวลานั้นพระเกษว้าว่า " มหาบพิตร เพราะเหตุไร พระองค์จึงทรงลำบากพระวรกายเสด็จมาอย่างนี้" พระราช่าส่าว่า " ท่านผู้บริญ! ข้าพเจ้ามาเพื่อทราบว่า " พวกท่านให้โอกาสอย่างหนักแก่ข้าพเจ้าแล้ว ประสงค์จะไปบ้นนี้หรือหนอ "? "
พระเศรษฐว่า " มหาบพิตร! พวกอาถมภาพ มิใช่ต้องการจะไป แต่เวลานี้ ชื่อว่าวัสดุกานิยกถ ( กาลเข้า'พรรษา ) มหาบพิตร ! ในวัสดุกานิยกถนั้น สมนะได้จำพาร จึ่งจะสมควร. "
[ อธิฐานามาต่อพระบรมราชานุญาตบวช ]
ในวันั้นนั้นเอง อำมาตย์ชื่ออิฐสุระกะกับพี่ชายและน้องชายรวม ๕๕ คน ยื่นอยู่ในที่ใกล้พระราชารบกูลว่า " ขอเดชะ ได้ฟ้าลองดู พระบาท ! ข้าพุทธเจ้านาบวชในสำนักของพระเศรษฐี" พระราชา ตรั้วว่า " ดีละ พนาย ! งงวบริด" พระราชิครั่งทรงอนุญาตแล้ว ได้มอบถวายให้พระเศรษฐี พระเศรษฐี ก็ให้ขาบาวในวันนั้นนั้นเอง ทั้งหมดได้บรรจุพระอรหัน ในเวลาปลงผมเสร็จเหมือนกัน ฝ่ายพระราชา แทงอถานามสะล้อบลนพระเจดีในขณะนั้นน้องเอง แล้ว ทรงเริ่มตั้งงานไว้ถ้า ฉะ ถ้า ได้เสด็จกลับสู่พระนครตามเดิม. พระ