การบรรลุพระอรหันต์ในพระศาสนา : หน้า 23/409

ปรารถนาเพื่อมาถึงในไป เพราะเหตุนี้ จิตของเราจึงเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน เอกิด! เราประกอบความเพียรให้สมำเสมอ" ดังนี้ จึงลงจากที่จงกรม ยืนล้างเท้าในลำท้องแล้วเข้าไปสู่ฐานนั่งบนเตียง ดีกว่าว่า "ักพักผ่อนสักหน่อยหนึ่ง" ได้เถากายลงบนเตียง เท้ ท้งสองพ้นจากพื้น ศิระยังไม่ถึงหมอน, ในระหว่างนี้ จิตติดพื้นจากอาสะ ทั้งหลายไม่ถือมั่นด้วยอุปาทาน. ความเป็นพระราชองค์ของพระเจ้า วันนอกจากอธิษฐาน ๕. เพราะฉะนั้น เมื่อมีผู้ออกว่า "ในพระศาสนานี้ ภิกษุรูปไหน ไม่นอน ไม่นั่ง ไม่นิ่ง ไม่นั่ง ไม่จงกรม ได้บรรลุพระอรหันต์, จะตอบว่า "พระอานนทเถอะ" ก็ควร. [พระอานนทดำเนินไปข้าประชุมสงฆ์] ครั้งนั้นในวันที่ ๒ ภิกษะทั้งหลายทำกิจเสร็จ เก็บบาตร และจีวรแล้ว ไปประชุมกันที่ธรรมสภา. ส่วนพระอานนทเถระมีความประสงค์จะให้ผู้อื่นรู้จักบรรลุความเป็นพระอรหันต์ของตน มีใจไปพร้อมกับภิกษุทั้งหลาย. ภิกษุทั้งหลายเมื่อจะนั่งบนอาสนะของตน ๆ ตามลำดับแล้ว ได้รับเว้นอาสนะไว้สำหรับพระอานนทเถระ, เมื่อภิกษุมากพวกในธรรมสภานินทว่่า " นั่งอาสนะใคร" ภิกษุทั้งหลายตอบว่า "ของพระอานนท์" ภิกษุทั้งหลายถามว่า "กี่พระอานนท์ไปไหนเล่า?.."ในสมันนั่น พระเณรคิดว่า "บัดนี้เป็นเวลาที่เราจะไป" เมื่อจะแสดงอุปาทานของตน ในลำดับนั้น จึงกล่างในแผ่นดินแล้วแสดงคนบนอาสนะของตนเอง. อาจารย์พูดหนักกล่าวว่า "มาทางอากาศแล้วนัง" ก็มี.