ข้อความต้นฉบับในหน้า
อโวคาต พุทธรมันตปาสาทิกา แปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 106
อิฏฐิฤทธิเดชา พระอุตติเถชา พระสัมพลเดชา พระภัททสาลเดชา ไปยังเกาะต้มฟันนิทริว ด้วยสั่งว่า " พวกท่านไปยังเกาะต้มฟันนิทริว แล้ววงประทินฐานพระศาสนาในกษัตริย์นั้น " พระเถระทั้งหมด เมื่อจะไปยังสถากานนั้น ๆ เข้าใจอยู่ว่า " ในปัจฉิมติมชนบทหลาย ต้องมีคณะปัญจวรรร จึงสมควรทำอุปสมบทกรรมได้ " ดังนี้ จึงไปกัน พวกละ ๕ รวมกับตน
[ พระมัชฌิมิกเจริญไปประกาศพระศาสนาที่กษัตริย์ของรัฐ ] ก็โดยสมบันณะแล ในแคว้นถัมย์มีร้อนร้ายในฤดูข้าวกล้าสุก มีพญานาคชื่ออารวาฆ ได้บันคลาดฝน ชื่อว่าฝนลูกเห็บให้ตกลงมา ทำข้าวกล้าให้ลอยไปยังมหาสมุทร พระมัชฌิมิกเจริญเหาะขึ้นไปสู่มหาสาก จากบทครปาตีอุตฯ แล้วไปลงเมืองบ่อระฆาวงที่ป่าหิมพานต์ วงกรมอยู่บ้าง ยืนอยู่งาง นั่งอยู่บ้าง สารีบารชออยู่บ้าง บนหลัง สระอารวาฆ. นางนาคามาคามวิกาทั้งหลายเห็นพระเจ้าแผ่ แล้ว จึงบอกแก่นิบาลอารวาฆว่่า " ข้าแต่มหาราช ! มีสมะโน่โล่บหนึ่ง ทรง แผ่นผ้าทำด้าด้วยศักดรา นุ่งผ้าผ้าย้อมฝาด ประทับรั้ายบำของพวกเรา. "
[ พญานาคอารวาฆเพลงฤาอีกทีใล่พระเจ้า ] พญานาคฟังคำนี้แล้ว ก็ถูกความโกรธครอบงำ ได้ออกไปพบพระเจ้าในทันใดนั้นเอง เมื่อออกลั่นความลับไม่ใด้ จึงได้รมิด รูปที่น่าสะพึงกลัวเป็นอันมาก บนอากาศกลางท้อง (คือบันดาลให้) พายุกำลังแข็ง พัดฟุ้งไปบนที่นี้ ๆ. รุกชาตทั้งหลาย ก็หกโค่นลง.