การให้อภัยและการรักษาในพระพุทธศาสนา : หน้า 390/409

ประโยค (ค) - ปฐมสมันดาปาสถานแปล ภาค ๑ หน้าที่ 385 [ เปรียบด้วยแพทย์ผู้ไม่ฉลาดทำผ่าตัด ] แพทย์ผู้ไม่ฉลาด เรียบร้อยบางคลอง ซึ่งหัวฝีงไม่เกิดขึ้นมาแล้ว บอกว่า " มานี่แหง่ พอหาจำเริญ ! หัวฝีใหญ่อีกเกิดขึ้นในสรีระ- ประเทศตรงนี้ของท่าน, จึงขอความเสื่อมชิ่นให้ถึงท่าน, ท่าน จงรีบให้หมอเอียวยามันเสียเถิด " ดังนี้ ผู้นุ่งบรมนันดังกล่าวว่า " ลีละ ท่านอาจารย์ ! ท่านนั้นแหละจงเยียวยามันเกิด " จึงกล่าวรีวิวประเทศ ซึ่งหาโรคปีได้ของบรมนัน คัดเลือดออกแล้ว ท่าจะร่อประเทศตรงนั้น ให้กลับมีวิตัวขาเทาและพอก และการชะล้างเป็นต้นแล้ว จึงกล่าว กะบรมนันว่า " โรคใหญ่ของท่าน เราได้เยียวยาแล้ว ท่านจงให้ บาฬนี้แก่นเราฯ " บรมนัน พึงขอขวด พิงค์ค้าน และพิงค์เดือยน นายแพทย่อย่างนี้ว่า " หมออันนี้ดูอะไร ได้ยินว่าโรคชนิดไหน ของเรามี ซึ่งหมอโลนี้ได้เยียวยาแล้ว หมอโลนี้ทำทุกให้คิดแก้เราด และทำให้เราต้องเสียเลือดไปมิใช่หรือ" ดังนี้ และไม่พึงรู้คุณของ หมอนั้น ข้ออี้ ชื่อแม้นวใจ, ถ้มีวิธีกมุมโทษยังไม่เกิดขึ้น พระศาสดา พังบูญิตศาสตร์ฐานะแห่งพระสาวไธร์ พระองค์ไม่พึงพ้น จากอนิญฺผล มีความก่อนของผู้อื่นเป็นต้น และชนทั้งหลายจะไม่ พึงรู้กลังพระปริตรสามารถของพระองค์ ฉันนั้นนั่นแหละ และสิกขาบท ที่ทรงบัญญัติแล้ว จะพึงกำรบ คือไม่ตั้งอยู่ในสถานเดิม เพราะเหตุนี้ พระผู้พระภาคจึงตรัสว่า " ณ ตว่า สุริปุตต สุตฺตา สงวาณ ฯบ" ฯ ปฏกวนุติ." พระผู้พระภาค คำทรงแสดงกาลอันไม่ควรอย่างนี้แล้ว จิงตรัสว่า " ยติ จ โส สาริภูตู " เป็นอาทิ เพื่อแสดงกาล อีก. บรรดาบทเหล่านั่น ว่า " ยติ " คือเมื่อใด มีคำอธิบายว่า