ประโยค-ปฐมสมันตปาสาทานแปล ภาค ๑ - หน้า 305 : หน้า 310/409

ประโยค-ปฐมสมันตปาสาทานแปล ภาค ๑ - หน้า 305 เหล่านั้น. บทว่า เอวะคุณว่าน ความว่า เรามีพิจารณาคุณทอง. บทว่า เอวมาหโร ความว่า เรามีอาหารจะสะอาดเป็นทิพย์. บทว่า เอวสุขุมกูปฏิวัติ ความว่า เราได้สวยสุขอันเป็นทิพย์อย่างนี้ ส่วนทุกข์ เป็นเพียงทุกข์ประจำสงสารเท่านั้น. บทว่า เอวมายเปรียบโร ความว่า เรามีที่สุดแห่งอายุสัญเจิดโภภูมิจกับสิมแสนปี อย่างนี้. หลายบทว่า โส ตโต จุติ ความว่า เรานั้น จุติจากกุศล-พิพัทธ์แล้ว. ชุนุมบทว่า อธิปนฺโน ความว่า เราถิแล้วในพระครภ์ของพระนางมหามายาเทวีในพนฺนี้. บทว่า อติ แปลว่า ด้วยประกาศระนี้. สองบทว่า สากๆ สุกูเทส คือพร้อมด้วยอุเทศ ด้วยอำนาจชื่อและโคตร, พร้อมด้วยอาการ ด้วยอำนาจจิพลธรรมนั้นประดิษฐาน. จริงอยู่ สัตว์ ใด อันชาวโลกล่อนแสดงขึ้น ด้วยชื่อและโคตร ว่า "ติสสะ โคตมะ" ดังนี้ สัตว์ ย่อมปรากฏโดยความเป็นต่าง ๆ กัน ด้วยผิวพรรณเป็นกว่า "ขาว คำล้ำ" ดังนี้เป็นต้น. Because of that นั้น ชื่อและโคตร ชื่อว่าอุเทน, ผิวพรรณเป็นต้นนอกนี้ ชื่อว่าอาการ. [พวกเถรียธิยะลักษณได้ ๔๐ กัป] ถามว่า "ก็พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ย่อมทรงระลึกภูพนิวาสได้ พวกเดียวกันนั้นหรือ?" ข้ามเจ้าจะเฉลยต่อไป:- พระพุทธเจ้าทั้งหลาย