การประดิษฐานพระศาสนาและการเยี่ยมพวกฤๅษี : หน้า 120/409

เชิญชวนว่า "ท่านจงไปประดิษฐานพระศาสน ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น" ดังนี้ จึงกล่าวว่า "เป็นภาคที่เราจะไปยังภาคปิ่นณ- ทวิบิด" วิบิด " ดังนี้ จึงถามว่า "ยังไม่ใช่ภาคที่ควรจะไปก่อน." ถามว่า "ถิพระเดชนั้น ได้มีความคิดเห็นดังนี้ เพราะเห็น เหตุการณ์อะไร?" แก่ว่า "เพราะเห็นว่าสะเจ้ากรฺร ฌทรงพระรามพก." [พระมณฑินพระเทวี ญาณดินากว่า ถึงเวลาไปแล้วล่ะ] ลำดับนั้น พระเศรษฐิว่า "พระราชอารงค์นี้ ฌทรงพระ ชราภาพมาณ เราไม่อาจสมควรพระราชนี้ ยงเช็ดุพระ ศาสนาได้." ถึงบัดนี้ พระราชโองค์พระองค์ทรงพระ นาฐิบดีสต์ จักเสวยราชย์ (ต่อไป) เราจักอาจสมควรพระราชนั้นย่อมเช็ดดู พระศาสนาได้. เอดิด เราจักเยี่ยมพวกฤๅษีเสียก่อน ฉันกว่า เวลานั้นจะมาถึง, นับนี้ เราจะพึงได้กล้ามองชนบทหรือไม่." พระเดชนั้น คันคำร้อยอย่างนั้นแล้ว จึงให้พระปลุขอนและกิษณุสง่ ออกไปจากวัดโครกาม เพื่อจากรีบไปทางกัณฑ์ครินบน ซึ่งเรียบ รอบนครคราคุณไปพร้อมกับพระเศรษฐิว่า รูปพระอธิฎฐียมะเป็นต้นนั้น สุมานฉะเมนะ ผู้เป็นโสรงของพระนางสัมมามิตตา และภัณฑกุอุบาสก เยี่ยมพวกฤๅษีอึ๋งเวลาล่วงไปถึง ๖ เดือน. ครั้งนั้น พระเศร ได้ไป ถึงเมืองชื่อเวศนคตร อันเป็นสถานที่ประทับของพระมารดาโดยลำดับ.