ปฐมสมิตาปสทากาเปล ภาค ๑ - หน้าที่ 390 : หน้า 395/409

ประโยค) - ปฐมสมิตาปสทากาเปล ภาค ๑ - หน้าที่ 390 เหล่านั้น แม้โดยประกายทั้งปวง ในสมันนั้น จึงตรัสคำว่า " นิรพุทธโก ทิ สารัปุตฏ" เป็นดัง [ อรรถาธิบาย คำว่า นิรพุทธโก เป็นต้น ] บรรดาบหล่านั้น บทว่า นิรพุทธโก คือเว้นจากเสียด พวกโจรท่านเรียกว่า " เสนียด" อธิบายว่า "หมดโจร" ก็ในอรรถนี้ พวกภิกษุผู้ศักดิ์ ท่านประสงค์เอาว่า " เป็นโจร" จริงอยู่ ภิกษุผู้ กุลสถล่าน ย่อมลักปัจจัยของคนเหล่าอื่น เพราะเป็นผู้ไม่สมานะ แต่มีความสำคัญว่าเป็นสมาธิ เพราะเหตุนี้ นภิพุณสงไม่มีเสียด ไม่มีโจร มีอธิบายว่า " ไม่มีคนศัล" บทว่า นิราทนิโว ได้แก่ ไม่มีปิฐา คือ ไม่มีอุปสรรค มีคำอธิบายว่า "เว้นจากโทษของผู้ศัล ทีเดียว " ผู้ศัลแลท ท่านเรียกว่า คนดำ ในคำว่า " อปลตภาค" นี้ จริงอยู่ ผู้ศัลเหล่านั้น แม้เป็นผู้่มวรรณะดงคำ พึงทราบว่า " เป็นคนค่าที่เดียว เพราะประกอบด้วยธรรมคำ." เพราะไม่มีคนมี ธรรมคำเหล่านั้น จัจจือว่า อปลตภาค. ปุระว่า " อปลตภาค " กิี้ยบทว่า " สุโข" คือ ช่อว่างรีสุทธิ์ เพราะมีคนดำปราศไปแล้ว นั่นเอง บทว่า " ปริโยปา" คือคู๋ผอง คุณคือสัก สมาธิ ปัญญา วิมุติ และวิบุติญาณทาสนะ ท่านเรียว่า สาระ ในคำว่า " สาระ ปิติญุตโต" นี้ เพราะตั้งอยู่แล้วในสาระนั้น จึงชื่อว่า ตั้งอยู่ ในสาระคุณ พระผู้พระนาถ ครั้งรศความที่กิยสงค์อยู่ใน สารคุณอย่างนี้แล้ว เมื่อจะทรงแสดงอีกว่า " ก็ความกิยสงมั่นนั้น ตั้งอยู่ในสารคุณนั้น พิงทราบอย่างนี้" จึงตรัสคำอ้างว่า "อิมส"