ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปฐมสิเนเจนป่ากามเปล ภาค ๑ หน้าที่ 64
พระเถระ นี่ชื่อพุทธมณฑ์ มานพ !
มานพ ท่านผู้จริญ ! ก็ท่านอาจให้พุทธมณฑ์นี้ แก่กระผม ได้ไหม ?
พระเถระ อาจให้แก่บุคคลผู้อื่นบรรพชาอย่างที่เราได้ มานพ !
[ ติสสมานพออนุญาตมาตราบีดาบอเพื่อเรียนมณฑ์ ]
ต่อจากนั้น มานพเข้าไปนามบาคบแล้วพูดว่า " บรรพชิรูป นี้ ย่อมรู้พุทธมณฑ์, และท่านก็ไม่ให้ผู้ที่ไม่อยู่ในสังกัดของท่าน, กระผมก็จับบวชในสังกัดของท่านนั้น แล้วเรียนอานนต์."
คราวนั้น มารตาบิบิคของเขา สำคัญอยู่ว่า " ลูกของเรามีบวช แล้ว งั้นเรียนมณฑ์เกิด, ครั้งเรียนแล้ว ก็ถกกลับมาบ้านอีก" ดังนี้ จึงอนุญาตว่า " งั้นเรียนเกิด ลูก ! "
พระเถระ บอกกรมฐาน คือการ ๒ ก่อนแล้วให้กิบบรรพชา. ติสสมานเรนนี้ ทำบรรรมในกรมฐานนั้นอยู่ ต่อกลไม้มนัก ก็ก้าวอยู่ในโสดาปัติผล.
[ พระเถระส่งสามเณรติสมาสะ ไปยังสำนักงานพระจัญวนวชิระ ]
ลำดับนั้น พระเถระกล่าวว่า " สามเณร คำรองอยู่ในโลภัตติผล แล้ว, บันนี้ เธอไม่ควรจะเคลื่อนจากพระศาสนา, ก็ถ้าา จะสอน กรรมฐานแก้เธอให้อยู่ต่อไป, เธอจะพึ่งบรรลุเป็นพระอรหันต์ จะพึงเป็นผู้มีความบวนวายร้อน เพื่อจะเรียนพระพุทธบง, บันนี้ ก็เป็น เวลาที่จะส่งเธอไปยังสำนักงานพระจัญวนวชิระ.. "
ลำดับนั้น พระเถระ ก็พูดคาสามเณรนั่นว่า " มาเกิด สามเณร !