ปฐมสัมปทานตำแหน่งแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 196 : หน้า 201/409

ประโยค - ปฐมสัมปทานตำแหน่งแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 196 ธรรมทั้งปวงโดยชอบ และด้วยพระองค์เอง จริงอย่างนั้น พระผู้มีพระภาคนั้น ครีสชอบเองซึ่งธรรมทั้งปวง คือดัสธรรมที่ควรรู้ยิ่งโดยความเป็นธรรมที่ควรยิ่ง ดัสธรรมที่ควรกำหนดคุ้ม ดัสธรรมที่ควรละ โดยความเป็นธรรมที่ควรละ ดัสธรรมที่ควรทำให้แจ้ง โดยความเป็นธรรมที่ควรทำให้แจ้ง ดัสธรรมที่ควรทำให้เจริญ ด้วยเหตุนี้แหละ พระองค์จึงดำรัสว่า "สิ่งที่ควรรู้ยิ่ง เราได้รู้อยู่แล้ว สิ่งที่ควรให้เราจึง เราก็ให้เจริญแล้ว และสิ่งที่ควรจะเราก็จะได้แล้ว เพราะเหตุนี้ พราหมณ์จึงมิเป็นพระพุทธเจ้า"* อีกอย่างหนึ่ง พระผู้มีพระภาคนั้น ครีสชอบธรรมทั้งปวง โดยชอบ และด้วยพระองค์เอง แม้ด้วยการยกขึ้นที่ละบทอย่างนี้ว่า "จักษะเป็นทุกข์สัง, ตันหาในภพก่อน อันยังบังเกิดให้เกิด โดยความเป็นมูลเหตุแห่งอุปปันนั่น เป็นสมุทสิ้น, ความไม่เป็นไปแห่งอัญญและเหตุเกิดแห่งอัญญทั้งสอง เป็นโรคสัง ข้อปฏิปราแปลว่ารุให้รั่ว เป็นมรรคนัง" ใน โสดา มานะ ชิวหา กาย และมะ ก็มิย่นเช่นนี้ บันทิตพึงประกอบอายตนะ 6 มีรูปร่างเป็นดั่ง วิญญาณกาย 6 มีอัญญวิญญาณเป็นดั่ง ผัสสะ 6 มีอัญญสัมผัสเป็นดั่ง เวทนา 6 มีอัญญสัมผัสเป็นดั่ง สัญญา 6 มีอัญญสัญญาเป็นดั่ง เจตนา 6 มี