พระสงฆ์และความหมายในพระพุทธศาสนา : หน้า 342/409

ประโยค (ตอน) - ปฐมสมัณฑสาทภาค ๑ หน้า ๑ ๓๓๗ ธรรมขันธ์ทั้งหมดที่กรม กล่าวโดยปฏิญ ๑ ว่าไม่ปฏิญ เป็นธรรม ไพเราะ คำองคล้ว่าเป็นธรรมอันเราจำแนกดีแล้ว [ อรรถาธิบายว่า พระสงฆ์ ] ชื่อว่า พระสงฆ์ เพราะอรรถว่า รวมกันด้วยธรรมที่เที่ยมกัน คือ ทิฏฐิและศีล พระสงฆ์นั้นโดยอรรถ ได้แก่ประกุศมพระอิริยา-บุคคล ๘ สมจริงที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในวิมานวัตถููนั่นเหมือนกันว่า "บัลลังก์ทั้งหลายกล่าวว่า ทาน อันบุคคลให้แล้ว ในพระอริยสงฆ์ ผู้สะอาด เป็นคู่แห่งบุรุษ ๔ เป็นบุรุษบุคคล ~ ผู้นิทธรรมว่า' มีผลมาก' ท่านองค์เข้า ถึง พระสงฆ์นี้ เพื่อเป็นที่พิพากษ์ ดังนี้ หมู่ภูกูทั้งหลาย ชื่อว่า ภิกษุสงฆ์ ก็ทราบมยันประกาศสุมนคมน์ ๑ ด้วยคำเพียงเท่านั้น.* บัดนี้ เพื่อความเป็นอุลาด ในไตรสรรถคมนั้นนั่นน่ะน่ะ ควรทราบวิธีดังนี้:- สระนะ สรณะคมน์ ผู้ถึงสรณะประเภทแห่งสรณะคมนะ ผลแห่งสรณะคมนะ ส่งกิเลส (ความเศร้าหมอง) เกาะ (ความแตก) (แห่งสรณะคมนะ) วิธีนี้นั่น เมื่อข้าพเจ้าจะกล่าวไว้ในอธิกรณ์นี้ ก่ออท่านทำงานแห่งพระวินัย ให้เป็นภาระหน้าที่ไป เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่กล่าว ส่วนหนักศึกษาทั้งหลาย ผู้มีความ ๑ ขุ. วิมนฺ. ๒๖/๔๕.