ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(ค) - ปฐมสัมผัสกษัตริย์ ภาค ๑ - หน้าที่ 358
พระผู้มีพระภาคเจ้า ก็ทรงรับเอาพวกเราอยู่ในเมืองนี้ทีเดียว ดังนี้
ทุพพลภัณฑ์อันภูมิหลังนั้นชนะแล้ว คือครองงามได้แล้ว ได้แก่
ให้เป็นไปในอำนาจของตนเอง ด้วยอาการอย่างนี้เอง."
ถามว่า "ชนะความโลกได้อย่างไร?"
แก้ว่า "แม้ภิแปร์รูปหนึ่ง ไม่ได้ทำให้ทรงชนะด้วยอำนาจ
แห่งความโลกว่า เมืองเวรุญานี้ มีผีมาหาได้ง่ายๆ, ส่วนบ้าน
และนิคมในระหว่างโดยรอบ (แห่งเมืองเวรุญานี้) มีข้าวกล้าไม่นุ้ม
ลงด้วยความหนัก คือล้มได้แก่มีภิกษ์ดี มีข้าวขาได้อย่างง่าย,
เอาเถิด พวกเราจักพานไปบ้านและนิคมนี้ หรือไม่ได้ให้
พระขาด ด้วยคิดว่า "พวกเราจะเข้าพรรษา ในบ้านและนิคมนี้
ในพรรษาหลัง ดังนี้ ความโลกอันภูมิหลังนั้นชนะได้แล้วด้วย
อากาศอย่างนี้."
ถามว่า "ชนะความประพฤติ ด้วยอำนาจแห่งความปรารถนา
ได้อย่างไร?"
แก้ว่า "แม้ภิแปร์รูปหนึ่ง ไม่ได้ให้ความปรารถนาเห็นปานนี้
เกิดขึ้นเลยว่า เมืองเวรุญานี้ ก็ฤาไปได้าก และมนุษย์
ทั้งหลายนี้ ย่อมไม่สำคัญพวกเรา แม้ผู้พักตื่น ๒-๓ เดือน ใน
คุณอะไรเลย ในนั้น? พวกเรา ทำการค้าคุณธรรม ( อวด
อวดอธิษฐานสุขธรรม ) คือ ประกาศ ซึ่งกันและกัน แก่มนุษย์ทั้งหลาย
อย่างนี้ว่า 'ภิแปร์รูปโบนี้ ได้ปฐมบาน ฯ ฯ ฯ รูปนี้ได้อภิญญา' ดังนี้
แล้วปรนเปื้องภายใน จึงค่อยอธิษฐานศิล ดังนี้ ความประพฤติ