การคิดและการปฏิบัติในพระอภิธรรม : หน้า 45/409

ประโยค-ปฐมสมันต์สำนักเทพ กาล 1- หน้า 40 ภูมิผู้ปฏิบัติไม่ได้ในพระอภิธรรม แล่นกินไปซึ่งการวิจารณ์ ธรรม ย่อมคิดแม้ว่าหนึ่งที่ไม่ควรคิด ย่อมถึงความฟังชแท่งจิต เพราะคิดซึ่งเรื่องที่ไม่ควรคิหว่า ข้อนี้ต้องด้วยพระพุทธพจน์ที่ตรัสไว้ ว่า "คู่อนภิทุทท์หลาย! บุคคลคิดอยู่ซึ่งเรื่องที่ไม่ควรคิดเหล่าใด พึงเป็นผู้ส่วนแห่งความเป็นบ้า แห่งความลำบากใจ เรื่องที่ไม่ควร คิดเหล่านี้ ๔ ประการ อนบุคคลไม่ควรคิด" ดังนี้ ภูมิผู้ปฏิบัติ ไม่ดีในปกติ ๓ เหล่านี้ ย่อมถึงความวิปริตด้วยความเป็นผู้ผิด ความเป็นผู้ถูกผิดและความฟังชนำแห่งจิตนาน ตามลำดับ ด้วยประการ ฉะนี้ ถึงพระคาถาแม้ว่าจะ:- " ภิกษุยอดถึงซึ่งความต่างแห่งปริโยคดีดี สมมติ และวิบัติดี อนิด ในปกติใดมีชยันปิถูก เป็นต้น โดยประการใด บันทิตฟีงประกาศ ความต่างแห่งปริโยคดีเป็นต้น แม้นทั้งหมด โดยประการนั้น" ดังนี้ เป็นอันข้าพเจ้าขยายความแล้วด้วยคำเพียงเท่านี้. บันทัดครับ ทราบปิฏกโดยประการต่าง ๆ อย่างนั้นแล้ว ก็ควรทราบพระพุทธพจน์ นั้นว่า "มิติ อย่าง" ด้วยอำนาจแห่งปิฏกเหล่านั้น. [พระพุทธพจน์นี้ & นิสัย] พระพุทธพจน์นี้ & ด้วยอำนาจแห่งนิรย อย่างไร ? จริงอยู่ ๑. อง. จตุคุปต์ ๒/๑๐๔