คำสอนเกี่ยวกับฟองไข่ของแม่ไก่ : หน้า 252/409

ประโยค(ตอน) - ปฐมมณฑลปาสากทํานปลาย ภาค ๑ - หน้าที่ 247 พระภาครงแสดงว่า "ยาย นาม พุทธุมณ" ด้วยนิบาตท lignes. กิ่งในว่า " ฟองไข่แห่งแม่ไก่ ๘ ฟอง หรือ ๑๒ ฟอง" นี้ ฟองไข่แห่งแม่ไก่ ถึงจะมีจำนวนหย่อนหรือกินไปจากประการดังกล่าวแล้ว แม่ก็จริง ถึงกระนั้น ก็ขอทราบว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอย่างนี้ เพราะเป็นความสะอาดสวยแห่งถ้อยคำ. จริงอยู่ ถ้อยคำเช่นนั้น จัดว่าเป็นคำสละสลวยในทางโลก. บทว่า ตานิสส ตัปปมเป็น ทานิ อุตฺโส อธิบายว่า " ภาวะอยู่" แปลว่า ไ่เหล่านี้นั้นมีมี หลายบทว่า ถูกฏิญญา สมุท ปอิสิฏานิ คำว่า " ฟองไข่" ทั้งหลายอันแม่ไก่ตัวเองให้กำนิธนัน กางปีกออกนอนกองอยู่ข้างบนแห่ง ฟองไข่เหล่านั้น ชื่อว่าดอกอยู่โดยถูกต้อง." ลองบทว่า สมุท ปอิสิฏานิ คำว่า " เมื่อแม่ให้ฟองไข่ ได้รับอนุญฏิ์ตามเวลาควร" ชื่อว่าให้อบอุ่นโดยทั่วึงด้วยดี." มีคำอธิบายว่า " ทำไมจึงให้อุ่น." ลองบทว่า สมุท ปอิสิฏานิ คำว่า ฟองไข่ทั้งหลายอัน แม่ไก่พูดก้องโดยทั่วถึง ตามเวลาควร. อธิบายว่า " ให้ ได้รับกลิ่นตัวแม่ไก่." [ ไก่ตัวออกก่อนเรียกว่าได้คำพี ] บัดนี้ เพราะฟองไข่แห่งนั้น อันแม่ไก่นั้นบริบูรณ์อยู่ ด้วย วิธีทั้ง ๑ อย่างนี้ จึงเป็นไม่น่า แมทยามเมืองแห่งฟองไข่เหล่านั้น ที่มีอยู่ ก็จะลึงความสิ้นไป, กระเปาะฟองไข่จะบาง, ปลายเสื้อเท้า