ปฐมสัมปธานสากกเทศกาล ภาค ๑ : หน้า 247/409

Here is the extracted text from the image: ประโยค(๓) - ปฐมสัมปธานสากกเทศกาล ภาค ๑ - หน้า ที่ 242 [ เวรัญญูพรหมนึกว่าทาหพระพุทธเจ้ว่าเป็นผู้ถูกจา ] พราหมณ์ เมื่อไม่เลิกลืนเห็นกรรมมีการกราบไหว้เป็นต้นแล ใน พระผู้มีพระภาคเจ้า เข้าใจว่า " พระโอภาสนี้ ย่อมทรงกำจัด คือทรง ทรงทำกรรมที่ควรทำแก่ผู้ประสิขในโลกลด ให้พิณา ค์ อีกอย่างหนึ่ง เพราะไม่ทรงทำกิจกรรมนัน จะแขน พระโอภาสนี้ จึงควรถูกกำจัด คือ ควรถูกฆ่ามิฉะนี้" จึงกล่าวว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าอีกว่า " พระโอภาส ผู้เจริญ เป็นผู้กำจัด." ในบทว่า " เวนิวโก " นั้น มีใจความเฉพาะบท ดังต่อไปนี้:- อุบายที่ชื่อว่า วินิยะ เพราะอรรถว่า ย่อมกำจัด อธิบาย " ย่อม ทำให้พิณา ค์ " วินิยะ. แสดงชื่อ วนียะ. อีกอย่างหนึ่ง บุคคลย่อมควร ซึ่งการกำจัด เหตุนี้ จึงชื่อว่า วนียะ ( ผู้ควรกำจัด ). มืออธิบายว่า " ย่อมควรซึ่งบ่มนี้." แต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ย่อมเป็นผู้ซึ่งวาทรงกำจัด เพราะพระองค์ทรงแสดงธรรมเพื่อกำจัด คือเพื่อความสงบเ กิเลส ทั้งหลายมีราคะเป็นต้น. ในบทว่า " เวนิวโก " นี้ มีใจความเฉพาะบท เท่านั้นเอง พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงพระนามว่า เวนิวโก เพราะอรรถว่า ย่อมทรงแสดงธรรมเพื่อกำจัด ( กลาสึงทั้งหลายมีราคะเป็นต้น ). จริงอยู่ วิธีพูดกีฬแห่งศัทธา เป็นของวิจิต. พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์ นี้นั้น ทรงพิจารณาเห็นความเป็นผู้กำจัดนั่น ( มีอยู่ ) ในพระองค์ ดัง ทรงรับรองบรรยายอื่นอีก. [ เวรัญญูพรหมนึกว่าทาหพระทุ่งว่าเป็นผู้มีผลชาญ ] พราหมณ์เข้าใจว่า " พระผู้มีพระภาคเจ้านี้ ย่อมผลาญ