พระราชาประทับ ณ พระวิหาร : หน้า 84/409

ประโยค - ปฏิมาศมัญจาเทกาเปล กำล - หน้าที่ 79 ได้รับบำดลแด่พระราชว่า " ขอดชมะ พระวิหาร ๔๘,๐๐๐ หลังสร้างเสร็จแล้ว." พระราชา ทรงรับสั่งให้เทอดคล้องประกาศทั่วพระนครว่า " ล่วงไป ๖ วันแต่วันนี้ จัดการถอดพระวิหาร ขอให้ประชาชนทั้งมหาดลกของทั้งในพระนคร และภายนอกพระนคร." ล่วงไป ๖ วันแต่การถอดพระวิหารนั้น พระราชาเวลากล่อมด้วยหมู่เสนามืองค์ ๔ นับได้หลายแสน ซึ่งแต่งตัวด้วยเคร่ืองล่อผงทกอย่าง เศษดิ่งเที่ยวชมพระนคร ที่มาหาชนผู้มีความอดทนจะตกแต่งพระนคร ได้ตกแต่งระดับประดาแล้ว ให้เป็นเหมือนมีความสง่างามยิ่งกว่าสี แห่งราชธานีชื่อวรวดีในเทวโลก เสด็จพระราชดำเนินไปยังพระวิหาร ได้ประทับอยู่ ณ ท่านกลางภิญญสงค์. ก็ติกที่ประชุมกันในขณะนั้นมีประมาณ ๘๐ โกฎิ ก็เลยพากนางภิญญมียประมาณเก้าล้านหกแสน. บรรดภิญญเหล่านั้น เฉพาะภิญญูผู้เป็นพระขิณาสพนับได้ประมาณแสนรูป. ภิญญูนิสาสพเหล่านั้น ได้มิความวิตกข้อนี้ว่า " ถ้าพระราชาจะพิงทอดพระเนตรเห็นอธิษฐาน ( ทานอันยิ่ง ) ไม่มีส่วนเหลือของพระองค์ ก็จะพิราบงั้นเลื่อนไหลในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง" ต่อจากนั้น จึงได้ทำปฐมาธิรย์ ชือว่าพโลกวิโรจ ( คือการเปิดโลก ). [ พระเจ้าโคฆมหาราชทอดพระเนตรเห็นทั่วทั้งชมพูทวีป ] พระราชา ประทับขึ้นอยู่ที่โคครามั้นนั่นเอง ทรงเหมาะสมตลอดทั้ง ๔ ทิศ ได้ทอดพระเนตรเห็นชมพูทวีป ซึ่งมิมหาสมุทรเป็นที่