พระราชาและพระเฑราะในประวัติศาสตร์ : หน้า 171/409

ประโยค(ต): ปฐมสมุดปากกาแปล ภาค ๑ หน้าที่ 166 ราชาได้ฉวยดอกไม้ทั้งหลายแก่พระเฑราะ พระเฑราะก็ฉวยดอกไม้บูชา ที่จะสร้างโลงปราสาท พอเมื่อดอกไม้ทั้งหลาย สักว่าถลงที่พื้น ได้เกิดมีแผ่นดินใหญ่ขึ้น พระราชาสถาครว่า "บ้านด่พระคุณ เจ้าผู้เจริญ ! เพราะเหตุไร แผ่นดินจึงไหม ? " พระเฑราะทูลว่า " มาหารพิตร ! ในอนาคต โรงพระอุปถัมภ์ก็มีสงในโอกาสนี้ นี่จักะ เป็นบูรพิมิตแห่งโรงพระอุปถัมภ์นั้น." พระราชเสด็จต่อไปพร้อมกับพระเฑราะ ได้เสด็จไปถึงอพังคังคุณ- สถาน. ที่สัมผัสคุณสถานนั้น ราชนูรบูรได้มองผลมะม่วงผลหนึ่ง ซึ่งสมบูรณ์ด้วยสีและกลิ่น มีสร้อยอย่าง มาทูกถ้วยแต่พระราชา พระองค์นั้น พระราชาได้ถวายผลมะม่วงนั้นแก่พระเฑราะเพื่อบูรฉัน. พระเฑราะก็นในที่นั้นนั่นเอง แล้วกล่าวว่า " ขอพระองค์ทรงปลูกมะม่วงนี้ในที่นั้นนี่แหละ." พระราชา ทรงรับเอาผลมะม่วงนั้นแล้ว ทรงเพาะปลูกไว้ในที่ นั่นนเอง แล้วทรงดำ. พร้อมกับการทรงเพาะปลูกมะม่วง ปฏิพัทวันไวแล้ว. พระราชาสามามว่า " ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ! เพราะ เหตุไร ปฏิพัทังไหว? " พระเฑราะทูลว่า " มาหารพิตร ! ในอนาคต ที่ประชุมสงฆ์ ชื่ออัมพงคะ ถ้ามีในโอกาสนี้ นี่ก็เป็นบูรพิมิต แห่งสันนิบาตสถานนั้น." พระราชา ทรงโปรดยอดไม้ ๘ กำลานในที่นั้น ทรงไหว้แล้ว ก็เสด็จต่อไปอีกพร้อมกับพระเฑราะ ได้เสด็จไปถึงสถานที่จะสร้างมาท- เจดีย์. ในสถานที่นั้น พวกราชบูรณ์ ได้ฉวยดอกไม้บูชาให้ทหลายมายู่