ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปฐมมนต์ปาสาทิกาเล กถ - หน้าที่ 58
ภิจกานกิจที่ควรนำเข้าในพรหมโลกเสร็จแล้ว ก็พากันกลับมาอีก
[ พวกพระเถระลงทันตกรรมแก่นพระสิโลกะและพระฉัทวะซี ]
ก็โดยสมบั้นนั้นแสน พระเถระทั่ง ๒ รูป คือ พระสิโลกะและ
พระฉัทวะซีละ ยังเป็นพระนายกอยู่ พระเถระเหล่านั้น เป็นภิกษุ
หนุ่ม ทรงพระไตรปิฎก บรรลุปฏิมิกา สินอาสะแล้ว เป็นอุปัชฌาย์-
วิหาริกของพระโลกันะ พระเถระทั้ง ๒ รูปนั้น ไม่ได้มาร่วมมือง
อธิเกนันนั้น พระเถระทั้งหลาย จึงกล่าวว่า "ดูก่อนอาวุโส ! พวกท่าน
หาได้เป็นผู้รำคัดของพวกเราในอธิกนี้ไม่ เพราะเหตุุนั่น ทันต-
กรรมนี้มีแก่พวกท่าน คือ ทำวามหาพรหมอิติสะ จักถือปฏิสันถิ
ในเรือนของโมคคลิศรับหมด, บรรดาท่านทั้งสอง รูปหนึ่งซึ่งนำ
ท้าวศสุมหพรหมนั้นนับว่าชอบ รูปหนึ่งงงให้เรียนพระพุทธวจน" ดังนี้
พระเถระเหล่านี้นทุก ๆ รูป มีพระสัพพมามี
เป็นต้น เป็นผู้มีคุณธรรมมาก รุ่งเรืองแล้วในโลก
ดำรงอยู่ตลอดอายุแล้วก็ปรินิพพาน เหมือน
กองไฟปลูกโพธิ์ชั่ว ดับไปแล้วนั่น พระ
เถระชื่อแม่หลานนั้น ลินอาสะแล้ว ถึงความ
เป็นผู้ชำนาญ แตกนานในปฏิมิกา ครับ
ทำทุจิษงคายา ชำระพระศาสนาให้หมดจด
ทำเหตุเพื่อความเจริญแห่งพระสัทธรรม แม้นใน
อนาคตแล้ว ก็เข้าถึงอำนาจแห่งความเป็นผู้ไม่
เที่ยง. ธีรชนทราบความที่สงบารเป็นของไม่