ข้อความต้นฉบับในหน้า
ข้อความที่ได้จากการ OCR คือ:
ประโยค (ฉบับสมบูรณ์) - ปฐมสมันต์ปาฐกถากลางภาค ๑ - หน้าที่ 47
สังเกตนี้ ชื่อปฐมสมันต์ปาฐกถา ด้วยประกาศนี้
เมื่อปฐมสมันต์ปาฐกถีเป็นไปอยู่ ท่านพระมหาสมดัส เมื่อจะถามถึง
พระวินัย ( กะท่านพระอธิฑฐาธร ) จึงถามถึงนาน ที่ท่านกล่าวไว้ใน
คำว่า " ถามถึงวัตถุบ้าง ถามถึงนิทานบ้าง ถามถึงบุคคลบ้าง " ดังนี้
เป็นต้น ซึ่งเป็นที่สุดแห่งคำอธิษฐานอย่างนี้ว่า " ดูก่อนอาจอ โอภา !
ปฐมปราชญ์ พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงบัญญัติแล้ว ณ ที่ไหน ? "
เป็นต้น คำถามนั่นท่านพระอธิฑฐาธร ประสงค์จะให้พิสดารตั้งแต่
ต้น แล้วกล่าวถึงบุคคลเป็นต้น ที่เป็นบัญญัติขึ้นปฏิบัติ และเหตุที่บัญญัติ
นันทั้งหมด จึงว่าไวแล้ว
[ อธิบายความเริ่มต้นแห่งนานวินัย ]
คำถาม (คำเริ่มต้น ) ว่า " ตน สมยุง ทูโก ถาว
เฉวรรณชัย วิศิฏิ " เป็นคำที่ บันฑิตควรกล่าวไว้ทั้งหมด เพราะ
คำเริ่มต้นนี้ ท่านพระอธิฑฐาธรกล่าวไว้เองอย่างนี้ ก็เลยคำเริ่มต้นนั้น
บันฑิตควรทราบว่า " ท่านพระอธิฑฐาธรกล่าวไว้อย่างนี้แล้วในรายละเอียด
สังควนใหญ่ครั้งแรก " ก็ใจความแห่งบทนี้ว่า " ก็ฉนั้นใครกล่าว
และกล่าวในกาลใดนาน " เป็นคำนี้ อันอธิฑฐาธรประกาศแล้ว ด้วย
ลำดับแห่งคำเพียงเท่านี้. บัดนี้ ข้าพเจ้า กล่าวเฉลยในบทว่า " กล่าว
ไว้เพราะเหตุใด " นี่ต่อไป:-
เพราะท่านพระอธิฑฐาธร ถูกพระมหาสมดัสปะถามถึงนิทานแล้ว
ฉะนั้น ท่านจึงได้กล่าวนานนั้นให้พิสดารแล้วตั้งแต่ต้น ด้วยประการ
อ. วิ. มหา. ๑/๑