วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - อาหารแห่งสมาธิสัมโพชฌงค์ : หน้า 119/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 117 มากในนิมิตนั้น นี้เป็นอาหารเพื่ นี้เป็นอาหารเพื่อความเกิดขึ้นแห่งสมาธิสัมโพชฌงค์ ที่ยังไม่เกิดบ้าง เพื่อภัยโยภาพไพบูลย์เจริญเต็มที่แห่งสมาธิสัมโพชฌงค์ ที่เกิดแล้วบ้าง " ดังนี้ [อาหารแห่งอุเบกขาสัมโพชฌงค์] นัยเดียวกัน ตรัสว่า " มีอยู่ ภิกษุทั้งหลาย ธรรมทั้งหลายอัน เป็นที่ตั้งแห่งอุเบกขาสัมโพชฌงค์ ความทำโยนิโสมนสิการให้มากใน ธรรมเหล่านั้น นี้เป็นอาหารเพื่อความเกิดขึ้นแห่งอุเบกขาสัมโพชฌงค์ ที่ยังไม่เกิดขึ้นบ้าง เพื่อภิยโยภาพไพบูลย์เจริญเต็มที่แห่งอุเบกขา สัมโพชฌงค์ที่เกิดแล้วบ้าง " ดังนี้ [แก้อรรถปาฐะบางบท] มนสิการอันเป็นไปโดยกิริยาที่พระโยคีกำหนดอาการอันเคยเป็น เหตุเกิดขึ้นแห่งธรรมทั้ง ๓ มีปัสสัทธิเป็นต้นได้แล้วยังธรรมทั้ง ๓ นั้น ให้เกิดขึ้นนั่นแล ชื่อว่าโยนิโสมนสิการในบททั้ง ๓ ในพระบาลีนั้น คำว่า " อัพยัคคนิมิต " ก็เป็นคำเรียกสมถะนั้นเหมือนกัน โดยอรรถว่าไม่ฟัง ซ่าน [ทางเกิดแห่งปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขา อีกนัยหนึ่ง อีกอย่างหนึ่ง ธรรม ๓ ประการเป็นทางเกิดขึ้นแห่งปัสสัทธิสัม โพชฌงค์ คือ ปณีตโภชนเสวนตา อุตสุขสวนตา เสพโภชนะอันประณีต เสพฤดูเป็นที่สบาย