วิสุทธิมรรค แปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 140/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 138 แต่วิเวกนั้น หรือเกิดในวิเวกนั้น [แก้อรรถบท ปีติสุข] พึงทราบอรรถในบทว่า ปีติสุข (ดังต่อไป) นี้ ธรรมชาติใดทำ ให้อิ่ม เหตุนั้น ธรรมชาตินั้นจึงชื่อว่า ปิติ ปีตินั้นมีความปรีย์เปรม เป็นลักษณะ มีอันยังกายและจิตใจให้อิ่มเอิบเป็นรส หรือว่ามีอัน ซาบซ่านเป็นรส มีความฟูขึ้นเป็นเครื่องปรากฏ ก็ปีตินี้นั้นมี ๕ อย่าง คือ ขุททกาปีติ ปีติเล็กน้อย ขณิกาปีติ ปีติชั่วข วขณะ (แปลบๆ ) โอกกนฺติกาปีติ ปีติเป็นพักๆ (ซู่ๆ ) อุพฺเพงคาปีติ ผรณาปีติ ปีติโลดโผน ปีซาบซ่าน ในปีติ ๕ อย่างนั้น ขุททกาปีติอาจทำเพียงอาการขบขันใน ร่างกายเท่านั้น ขณิกาปีติย่อมเป็นชั่วขณะๆ เช่นกับฟ้าแลบ โอกกันติกาปีติลงสู่กายแล้วหายไปๆ ดุจคลื่นซัดฝั่งสมุทรแล้วก็แตกไป ฉะนั้น อุพเพงคาปีติ เป็นปีติอย่างแรงถึงขนาดทำกายให้ลอยขึ้น แล้วให้โลดไปในอากาศได้ จริงอย่างนั้น พระมหาติสสเถระผู้อยู่ ณ ปุณณวัลลิกวิหาร ใน เวลาเย็นวันเพ็ญไปสู่ลานพระเจดีย์ (ยังไม่ทันถึง) เห็นแสงพระจันทร์ แล้วหันหน้าต่อพระมหาเจดีย์ รำพึงว่า " ในเวลานี้ละหนอ บริษัท ๔ ไหว้พระมหาเจดีย์กัน" ยังอุพเพงคาปีติอันมีพระพุทธ ( คุณ ) เป็น