วิสุทธิมรรคแปล: การรักษานิมิตและการบรรลุอัปปนา : หน้า 102/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 100 ทั้งหลายเกิดมีกำลังแล้ว เพราะความที่องค์ทั้งหลายเกิดมีกำลังแล้ว เมื่ออัปปนาสมาธิเกิดขึ้นแล้ว จิตตัดภวังค์วาระเดียวแล้วย่อมตั้งอยู่ คือเป็นไปตามทางกุศลชวนะโดยลำดับตลอดทั้งคืนทั้งวันทีเดียว เปรียบ เหมือนบุรุษผู้มีกำลังลุกขึ้นจากที่นั่งแล้ว จึงยืนอยู่ทั้งวันก็ได้ฉะนั้นแล ในสมาธิ ๒ อย่างนั้น อันการทำปฏิภาคนิมิตที่เกิดขึ้นพร้อมกับ อุปจารสมาธินั้นให้เกิดขึ้นได้เป็นการยากยิ่ง เพราะฉะนั้น ถ้าพระ โยคาวจรอาจทำนิมิตนั้นให้เจริญ (จน) บรรลุอัปปนา โดยบัลลังก์ เดียวนั้นได้ไซร้ นั่นเป็นการดีถ้าไม่อาจไซร้ ดังนั้นเธอพึงเป็นผู้ ไม่ประมาทรักษานิมิตนั้นไว้ ดังนางแก้วรักษาครรภ์อันเกิดแต่พระเจ้า จักรพรรดิฉะนั้นเถิด ด้วยเมื่อรักษานิมิตไว้ได้อย่างนี้ ความเสื่อม แห่งฌานที่ได้แล้วย่อมไม่มี (แต่) เมื่อการรักษาไม่มี ฌานที่ได้ๆ แล้วก็ย่อมเสื่อมไป [วิธีรักษานิมิต] นี้เป็นวิธีรักษา ในการรักษานิมิตนั้น (คือ) พระโยคาวจรพึงเว้น ๒ สิ่ง คืออาวาส (ที่อยู่) โคจรคาม การพูดคุย บุคคล โภชนะ ฤดู อิริยาบถ เหล่านี้ที่เป็นอสัปปายะเสีย พึงเสพ ๒ สิ่ง (นั้น) ที่เป็นสัปปายะเถิด ด้วยเมื่อ พระโยคาวจรใดๆ ก็ดี ปฏิบัติได้อย่างนั้น อัปปนาย่อมจะ ( เกิด ) มีโดยกาลไม่นานเลย แล