การปฏิบัติของพระโยคาวจรในที่อสุภ : หน้า 218/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 216 า ตรงนี้มีก้อนหิน ตรงนี้มีจอมปลวก ตรงนี้มีไม้ต้น ตรงนี้มีไม้กอ ตรงนี้มีไม้เถา " ดังนี้ ( เรื่อย ) ไป (จน) ถึงที่ๆ นิมิตตั้งอยู่ อนึ่งเล่า ไม่ควร ( เดินเข้า ) ไปทวนลม เพราะว่าเมื่อไปทวนลม กลิ่นศพจะพึง กระทบจมูกทำให้เยื่อสมองอักเสบไปก็ได้ ทำให้สำรอกอาหาร ( ที่กิน เข้าไปแล้วออกมา ) ก็ได้ ทำให้เกิดความเสียใจว่า " โธ่เอ๊ย เรามา ( เจอเอา ) ที่ทิ้งศพเช่นนี้เข้า " ก็ได้ เพราะฉะนั้น พึงเว้นทางทวนลม เสีย ไปตามลมเถิด ถ้าไม่อาจไปโดยทางตามลมได้ มีภูเขาหรือเหว ก้อนหิน ( ใหญ่ ) รั้ว คงหนาม น้ำหรือหล่มก็ตามอยู่ในระหว่างไซร้ ก็พึงปิดจมูกด้วยชายจีวร ไปเถิด นี้เป็นวัตร ในการไปแห่งพระโยคาวจร นั้น [วัตรเมื่อไปถึงที่อสุภแล้ว] ก็แลพระโยคาวจรผู้ไปถึง ( ที่อสุภ ) อย่างนี้แล้ว อย่าเพิ่งอสุภ นิมิต พึงกำหนดทิศเสียก่อน เพราะเมื่อเธอยืนข้างทิศหนึ่ง อารมณ์จะ ไม่ปรากฏชัดและจิตก็จะไม่เป็นกัมมนียะ (ควรแก่การภาวนา) ด้วย (ก็ได้ ) เพราะเหตุนั้น พึงเว้นข้างทิศนั้นเสียแล้ว ยืนทางทิศที่เมื่อยืน แล้วอารมณ์จะปรากฏชัด และจิตก็จะเป็นกัมมนียะด้วยนั้นเถิด ) อนึ่ง พึงละ ( การยืน ) ทวนลมและตามลม (ตรงๆ) เสีย เพราะเมื่อยืนทวนลม ( ตรงศพ) ถูกกลิ่นศพรบกวนจิตจะพล่าน เมื่อ ยืนตามลม ( ตรงศพ ) ถ้ามีอมนุษย์สิงอยู่ในศพนั้น มันจะโกรธเอา * ลมที่ว่านี้ หมายเอาลมที่พัดผ่านศพ ท่านพูดว่าทวนลมตามลม เพราะหมายเอาลม เป็นหลัก ฝ่ายเราพูดกันว่าใต้ลมเหนือลม เพราะมุ่งเอาศพเป็นหลัก