วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 31/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 30 ปะรำใหญ่ที่ข้างประตูบริเวณแล้ว มาฟังธรรมกันทุกวัน พระเถระเอา สูตรที่พระจุฬาภัยปริวัตรในกลางคืน มากล่าว ( สอบ ) ในกลางวัน ( ไม่มีผิด ) เรื่อยๆ ไปจนจบ ( พระสูตร ) แล้ว (คงจะสังเกตเห็นว่า พระจุฬาภัยมีปฏิภาณสูงกว่าตน จึงวันหนึ่งเข้าไป ) นั่งบนเสื่อ ใกล้ๆ พระอภัยเถระกล่าวว่า " อาวุโส ท่านจงบอกกรรมฐานแก่ฉันด้วยเถิด " พระจุฬาภัยจึงว่า " พระคุณท่านพูดอะไร เจ้าข้า กรรมฐานนั้น ข้าพเจ้า ก็ฟังมาในสำนักของพระคุณท่านนั่นเอง มิใช่หรือ ข้าพเจ้าจักบอก กรรมฐานอะไร ( อีก )เล่า ที่พระคุณท่านยังไม่รู้" ทีนั้น พระเถระจึง กล่าว (ให้ชัดขึ้น) ว่า "อาวุโส อันทางของบุคคลผู้ไปถึงแล้วนั่นเป็น อย่างหนึ่ง” (ที่ท่านกล่าวเช่นนี้ก็เพราะ) ทราบกันว่า เวลานั้นพระอภัย เถระ เป็นพระโสดาบัน ครั้งนั้น พระจุฬาภัยให้กรรมฐานแก่พระเถระแล้ว ก็ (กลับ) มาปริวัตรธรรมที่โลหประสาท (กรุงอนุราธปุระ) (ต่อมา) ได้ยิน ข่าวว่า พระเถระ ( สำเร็จพระอรหัต ) ปรินิพพานแล้ว ครั้นได้ยิน ( เช่นนั้น ) จึงบอก ( ศิษย์ ให้หยิบจีวรมาให้ ห่มจีวร ( เป็นปริมณฑล) แล้ว กล่าวสรรเสริญพระเถระ ( ในท่ามกลางภิกษุทั้งหลาย ) ว่า ๑. มหาฎีกาช่วยเสริมคำว่า ทีแรกนั่งบนตั่ง ( ในฐานเป็นอาจารย์แล้วทีนี้จะขอเป็น ศิษย์บ้างก็ต้องลด) ลงนั่งบนเสื่อที่พื้น (ให้เสมอกับอาจารย์) ๒. หมายความว่า ผู้ปฏิบัติบรรลุมรรคผลแล้ว ย่อมจะบอกทางปฏิบัติได้ถูกตรงดีกว่า บอกตามทางปริยัติ ๓. มหาฎีกาว่า ก่อนจะพูดถึงอาจารย์ ห่มจีวรให้เรียบร้อยเสียก่อน เพื่อแสดงความ เคารพยำเกรง