วิสุทธิมรรค: การกำหนดนิมิตและประโยชน์ : หน้า 216/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 214 แม่นยำแล้วย่อมกำหนดเอานิมิตนั้นให้เป็นสิ่งที่กำหนดไว้ได้อย่างดี แล้ว ครั้นทำนิมิตนั้น ฯลฯ ให้เป็นสิ่งที่กำหนดไว้ได้อย่างดีแล้ว เธอก็ ( กลับ ) ไปผู้เดียวไม่มีสหาย มีสติมั่นคงไม่หลงลืม มีอินทรีย์ทั้งหลาย อยู่กับตัว มีความคิดไม่ไปนอกตัว พิจารณาดูทางไปมา แม้นจะจงกรม เธอก็อธิษฐานจงกรมให้เป็นการเกื้อกูลแก่ฝ่ายอสุภนิมิตนั้นเท่านั้น แม้ จะนั่ง ก็ปูอาสนะให้เป็นการเกื้อกูลแก่ฝ่ายอสุภนิมิตนั้นอย่างเดียว ถามว่า การกำหนดจำนิมิต (ต่างๆ มีก้อนหินเป็นต้น ) โดยรอบ มีประโยชน์อย่างไร มีอานิสงส์อย่างไร ? แก้ว่า การกำหนดจำนิมิต โดยรอบ มีความไม่หลงเป็นประโยชน์ มีความไม่หลงเป็นอานิสงส์ ถามว่า การถือเอานิมิตโดยอาการ ๑๑ มีประโยชน์อย่างไร มีอานิสงส์อย่างไร ? แก้ว่า การถือเอานิมิตโดยอาการ ๑๑ มีอันนำ ( กรรมฐาน ) เข้าไปผูกไว้เป็นประโยชน์ เป็นอานิสงส์ ถามว่า การพิจารณาดูทางไปมา มีประโยชน์อย่างไร มีอานิสงส์ อย่างไร ? แก้ว่า การพิจารณาดูทางไปมา มีอันยังกรรมฐาน ( ที่เสื่อม ) ให้ ( กลับ ) ดำเนินสู่วิถี เป็นประโยชน์ เป็นอานิสงส์ พระโยคาวจรนั้นเป็นผู้เห็นอานิสงส์อยู่โดยปกติ มีความสำคัญ ( ในอสุภ ) ว่าเป็นดังแก้ว เข้าไปตั้งความยำเกรงไว้ ( ในอสุภนั้น) ประพฤติดังว่า (อสุภนั้น ) เป็นที่รักอยู่ นำจิตเข้าไปผูกไว้ในอารมณ์นั้น เป็นแน่แท้ (ในที่สุด) เธอสงัดจากกามทั้งหลาย ฯลฯ เข้าถึงฌาน * คำแก้ปัญหา ๓ ข้อนี้ มีอรรถาธิบายข้างหน้า