สีลานุสสติและจาคานุสสติในวิสุทธิมรรค : หน้า 313/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที 311 เพราะเหตุนันแล ผู้มีปัญญาดี พึงทำความ ไม่ประมาทในสีลานุสสติ อันมีอานุภาพมาก อย่างนี้ ทุกเมื่อเทอญ นี้เป็นกถามุข ( คำแก้ข้อที่สำคัญ ) อย่างพิสดาร ในสีลานุสสติ จาคานุสสติ ส่วนผู้ใคร่จะเจริญจาคานุสสติ ต้องเป็นผู้ (มีจิต) น้อมไปใน จาคะ มีการให้และการแบ่งเป็นไปอยู่เป็นนิตย์ หรือมิฉะนั้น เมื่อจะ เริ่มเจริญ พึงทำสมาทานว่า " บัดนี้ จำเดิมแต่กาลนี้ไป เมื่อปฏิคาหก มีอยู่ เรายังมิได้ให้ทานโดยที่สุดแม้ข้าวสักคำหนึ่งแล้ว จักไม่บริโภค" ดังนี้แล้ว ให้ทานตามสามารถตามกำลัง ในปฏิคาหกทั้งหลายผู้วิเศษ โดยคุณ ( ให้ได้ ) ในวันนั้น แล้วถือเอานิมิตในทานนั้น ไปในที่ลับ ( คน ) เร้นอยู่ ( ในเสนาสนะอันสมควร ) แล้ว ระลึกถึงจาคะของตน โดย (ระลึกถึง )คุณมีความปราศจากความตระหนี่ อันเป็นตัวมลทิน เป็นต้น อย่างนี้ว่า " ( เป็น ) ลาภของเราหนอ เราได้ดีแล้วหนอ ซึ่ง ๑. ทานสิวิภาค เคยได้ยินแปลรวม ๆ ว่า "จำแนกแจกทาน" ก็มี แต่ในที่นี้ท่านแยก เป็น ๒ จัดของไว้สำหรับให้ผู้อื่น เรียกว่า ทาน แบ่งจากของที่ตนจะบริโภค เรียกว่า ๒. มหาฎีกาว่า ถือเอานิมิตในทานนั้น คือ กำหนดเอาอาการอันเป็นไปแห่งเจตนาบริจาค ในทานนั้น