ข้อความต้นฉบับในหน้า
*
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 275
" ใครนะ รุ่งเรืองด้วยฤทธิด้วยยศ ( บริวาร )
มีสีกายงาม ยังทิศทั้งปวงให้สว่าง ( มา ) ไหว้เท้า
ของเรา "
เทพบุตรนั้นกราบทูลว่า
" ในชาติก่อน ข้าพระองค์เป็นกบ ซึ่งเป็นสัตว์
จำพวกวาริโคจร ( หากินทางน้ำ อยู่) ในน้ำ
เมื่อข้าพระองค์กำลังฟัง พระสุรเสียงแสดง
ธรรมของพระองค์อยู่ คนเลี้ยงลูกโคได้ทำให้
ข้าพระองค์ตาย "
พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงแสดงธรรมแก่เทพบุตรนั้น ธรรมาภิสมัย
ได้มีแก่สัตว์ ๘๔,๐๐๐ ฝ่ายเทพบุตรตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล ทำความ
ยิ้มแย้มกลับไป แล
[แก้อรรถบท พุทโธ]
ส่วนที่ทรงพระนามว่า พุทโธ ก็เพราะความที่ทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่ชื่อว่าเป็นสิ่งที่ควรรู้มีอยู่ ทรงรู้สิ่งที่ควรรู้ นั้น ) ทั้งหมด ด้วยอำนาจ
วิโมกขันติกญาณ ( พระญาณอันเกิดขึ้นในที่สุดแห่งวิโมกข์) อีกนัย
หนึ่ง เพราะเหตุที่ตรัสรู้สัจจะ ๔ ด้วยพระองค์เองบ้าง ทรงยังสัตว์อื่นๆ
มหาฎีกาว่า วิโมกข์ หมายเอาอรหัตมรรค (คืออรหัตมรรค) เพราะพ้นจากปฏิปักข
ธรรมโดยประการทั้งปวง ที่สุดแห่งวิโมกข์นั้นก็คืออรหัตผล (อรหัตผล) ญาณอันเกิดใน
อรหัตผลนั้น ชื่อ วิโมกขันติกญาณ เพราะเมื่อได้อรหัตผลนั้นแล้วจึงได้ญาณนั้น วิโมก
ขันติกญาณนี้คือพุทธญาณทั้งปวง กับทั้งพระสัพพัญญุตญาณ