ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 88/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 86 พวกนั้น ( กลับ ) จะเป็นผู้ว่าเอาว่า " ตั้งแต่ภิกษุถือบังสุกุลรูปนี้มา พวกเรา ( กลาย ) เป็นคนเสียไปเสียแล้ว " [ปฏฏสนฺนิสฺสิตตา] ฝ่ายวิหารใดติดท่าน้ำหรือท่าบก ในวิหารนั้นพวกคนที่มาทาง เรือก็ดี ทางหมู่เกวียนก็ดี เนื่องๆ ย่อมจะรบกวนทำความไม่ผาสุกให้ ด้วยการออกปากขอโอกาส ขอน้ำดื่ม ขอเกลือ [ปจฺจนฺตสนฺนิสฺสิตตา] ส่วนในวิหารติดปลายแดน ( พึงทราบว่า ) คนทั้งหลาย ( ในบ้าน ปลายแดน ) เป็นคนไม่เลื่อมใสในพระรัตนตรัยมีพุทธรัตนะเป็นต้น (แม้หากไม่ทำอันตรายเอา ก็ไม่อุปถัมภ์บำรุง จะอยู่ผาสุกที่ไหน ) [รชฺชสีมนตรสนฺนิสฺสิตตา] ในวิหารติดที่ระหว่างพรมแดน ราชภัย (มัก) จะมี เพราะพระ ราชาองค์หนึ่งก็ว่าที่ตรงนี้ยังไม่ได้อยู่ในอำนาจของเรา ก็ (มา) ตีเอา ที่นั้น ข้างพระราชาอีกฝ่ายหนึ่งก็ว่าที่ตรงนี้ยังไม่ได้อยู่ในอำนาจของ ๑. อรรถาธิบายของมหาฎีกาว่า วิหารนั้นภิกษุทั้งหลายเป็นวิสภาคกัน คือไม่ถูก กัน ระหองระแหงกัน ทะเลาะกัน ทำความไม่ผาสุกแก่เธอผู้เป็นพระโยคาวจร ครั้น ขอร้องห้ามปรามเขา เขากลับว่ากระทบกระแทกให้เสียอีก ๒. มหาฎีกาว่า ได้แก่ด่านขนอน เป็นที่เก็บภาษีสินค้าที่มาทางบก (ท่านอากาศ ยานที่ดอนเมืองเวลานี้ก็นับเป็นท่านบก)