วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - อสุภกรรมฐานนิเทศ : หน้า 209/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 207 อสุภกรรมฐานนิเทศ ก็แลในอสุภที่ไม่มีวิญญาณ ๑๐ คือ อุทธุมาตกะ วินีลกะ วิปุพพกะ วิจฉัททกะ วิกขายตกะ วิกขิตตกะ หตวิกขิตตกะ โลหิตกะ ปุฬวกะ อัฏฐิกะ ซึ่งท่านจัดไว้ในลำดับแห่งกสิณ [อุทธุมาตกอสุภ] อสุภที่ชื่ออุทธุมาตะ เพราะเป็นซากที่พองขึ้น โดยความที่มัน ค่อยอืดขึ้นตามลำดับนับแต่สิ้นชีวิตไป ดุจลูกหนังอันพองด้วยลม อุทธุมาตะนั่นเอง เป็นอุทธุมาตกะ นัยหนึ่ง อุทธุมาตอสุภ จัดว่าเป็น ของน่าเกลียด เพราะเป็นสิ่งปฏิกูล เพราะเหตุนั้น จึงชื่อว่า อุทธ มาตกะ ( อุทธุมาตกอสุภอันน่าเกลียด ) คำว่า อุทธุมา กะ คำเรียกซากศพที่เป็นอย่างนั้น [วินีลกอสุภ] นั่นเป็น อสุภที่มีสีเขียวคล้ำคละด้วยสีต่างๆ เรียกว่า วินีละ วิธีละนั่นเอง เป็นวินีลกะ นัยหนึ่ง วินีลอสุภ จัดว่าเป็นของน่าเกลียด เพราะเป็น สิ่งปฏิกูล เพราะเหตุนั้น จึงชื่อว่า วินีลกะ (วินีลอสุภอันน่าเกลียด) คำว่า วินีลกะ นั่นเป็นคำเรียกซากศพอันมีสีแดงในที่ๆ เนื้อหนา มีสีขาวในที่ๆ บ่มหนอง แต่โดยมากมีสีเขียวคล้ำ ในที่ๆ เขียว เป็นเหมือนคลุมไว้ด้วยผ้าเขียว