ข้อความต้นฉบับในหน้า
*
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 50
นั่นเถิด เพราะมีส่วนเสมอกันแล บัณฑิตพึงบอกจริยาโดยกิจ ด้วย
ประการฉะนี้
(ลักษณะโดยการบริโภค
ข้อว่า " โดยการบริโภค " มีนัยดังนี้ คนราคจริต ชอบของกิน
ที่บรรจงจัด และของหวาน เมื่อบริโภคเล่า ก็ทำคำข้าวกลมกล่อม
ไม่ใหญ่นัก เป็นคนรู้จักรส (อาหาร) บริโภคไม่รีบร้อน ได้ของกิน
ดีนิดหน่อยก็ดีใจ
คนโทสจริตชอบของกินของที่หยาบๆ (ง่ายๆ ) และของเปรี้ยว เมื่อ
บริโภคเล่าก็ทำคำข้าว ( ใหญ่จน ) เต็มปาก เป็นคนไม่รู้จักรส (อาหาร)
รีบบริโภค ได้ของกินไม่ดีนิดหน่อยก็เสียใจ
ภาชนะ (
คนโมหจริต เป็นคนชอบของกินไม่แน่นอน เมื่อบริโภคเล่าก็
ทำคำข้าวเล็กๆ ไม่กลมกล่อม ปล่อยเม็ดข้าว ( ให้ร่วง) ลงใน
( ที่ใส่ข้าว ) ทำปากเลอะ ความคิดฟุ้งซ่าน ตรึกตรองเรื่อง
นั้นๆ ไปกินไป แม้บุคคล ๓ ที่เหลือมีคนสัทธาจริตเป็นต้น พึงทราบ
ตามแนวแห่งบุคคล ๓ ที่กล่าวแล้วนั้นเถิด เพราะมีส่วนเสมอกันแล
บัณฑิตพึงบอกจริยาโดยการบริโภค ด้วยประการฉะนี้
[ลักษณะโดยอาการมีการดูเป็นต้น]
ข้อว่า " โดยอาการมีการดูเป็นต้น " นั้นมีนัยดังนี้ คนราคจริต
เห็นรูปที่น่ารื่นรมย์ใจแม้สักหน่อย ก็จ้องดูเสียนานราวกะว่าเกิดความ
รสปฏิสัเวที หมายความว่า เป็นคนรู้ว่ารสอร่อยของอาหารชนิดไหน เป็นอย่างไร
สามารถชิมและติชมปรุงแต่งอาหารได้ ส่วน อรสปฏิสเวที อันเป็นลักษณะของคนโทส
จริตนั้น ก็ได้แก่คนที่เรียกกันว่า "ลิ้นจระเข้" นั่นเอง