วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 86/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที 84 หม้อน้ำกระทบกันไป ( เดินสวนกัน ) มันก็ไม่หลีกทางให้ ข้างพวก เจ้านายก็มาจึงม่านเป็นวงนั่งอยู่กลางวิหาร [ทารุสนฺนิสสิตตา] ส่วนวิหารติดป่าไม้ คือเป็นที่มีไม้แห้ง และมีต้นไม้ที่ใช้เป็น เครื่องเรือนได้ พวกหาไม้แห้ง ( ไปทำฟืน )จะทำความไม่ผาสุก ให้ ดุจพวกหาผักและดอกไม้ที่กล่าวมาในข้อก่อน คนทั้งหลายคิด กันว่าจะต้องตัดไม้ที่มีอยู่ในวิหารมาทำเรือนกันเถิด ก็พากันมาตัดเอา ตอนเย็น พระโยคีออกจากเรือนที่ทำความเพียร (ไป) จงกรมอยู่กลาง วิหาร เห็นคนเหล่านั้น (ตัดต้นไม้อยู่) ถ้า ( เธอ ) ทักขึ้นว่า " พวก ทำไมพวกท่านจึงทำอย่างนั้นเล่า " เขา า " เขาก็จะด่าเอาจนจุใจ (มิหนำ ) ซ้ำจะพยายาม ( หาเรื่อง ) เพื่อมิให้เธออยู่ (ในวิหารนั้น) อุบาสก เสียอีก [เขตฺตสนฺนิสสิตตา] ส่วนวิหารใดติดที่นา (ของชาวบ้าน) นาล้อมอยู่รอบ ใน วิหารนั้น คนทั้งหลายจะทำลานนวดข้าวเข้าที่กลางวิหารนั่นเอง (แล้ว * ไม่เข้าใจเลยว่า ท่านพวกคนใหญ่คนโตชาวสีหลจะมาใช้ที่ในวิหารโดยวิธีนั้นเพื่อ อะไร หรือจะเป็นอย่างที่เราเล่าสืบกันมาว่า คนโบราณสร้างวัดกันง่าย ๆ ไม่มีเรื่องอะไร ก็สร้างวัดไว้ให้ลูกไปวิ่งเล่น พวกเจ้านายชาวสีหลนี่ก็จะเป็นอย่างนั้น ท่านพาลูก ๆ ไป วิ่งเล่นในวัด แต่ท่านเป็นคนใหญ่คนโตจะไปนั่งโทนโง่อยู่อย่างไรได้ ก็ต้องม่านเป็น ลับแลเสียหน่อยเช่นนั้นกระมัง