ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ วิสุทธิมรรคแปล ภาค 1 ตอน 2 หน้า 270
หน้าที่ 270 / 324

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงภูเขาสิเนรุและลักษณะของภูเขาและต้นไม้ในทวีปต่างๆ โดยมีการบรรยายเกี่ยวกับต้นชมพูที่มีขนาดใหญ่และอานุภาพที่สำคัญในพระพุทธศาสนา นอกจากนี้ยังกล่าวถึงตำแหน่งที่ตั้งของทวีปและต้นไม้ในแต่ละทวีป เช่น ต้นปาฏลีในมหาฎีกาและต้นไม้ที่สำคัญอื่นๆ ซึ่งแสดงถึงความเชื่อในโบราณเกี่ยวกับการแบ่งแยกพื้นที่ด้วยต้นไม้

หัวข้อประเด็น

-ภูเขาสิเนรุ
-ชมพูทวีป
-ต้นไม้ในพระพุทธศาสนา
-การแบ่งแยกพื้นที่ต่างๆ
-อานุภาพของต้นไม้

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 268 แต่ประมาณแห่งภูเขาสิเนรุไปตามลำดับ ภูเขา ใหญ่ทั้ง ๒ นั้น (ตั้งอยู่) โดยรอบภูเขาสิเนรุ เป็นที่อยู่ของ ( จาตุ ) มหาราช และยักษ์อาศัยอยู่ 5 เป็นที่ๆ เทวดา ภูเขาหิมวาสูง ๕๐๐ โยชน์ ยาวและกว้าง ๓,๐๐๐ โยชน์ ( เท่ากัน) ประดับไปด้วยยอด ถึง ๘๔,๐๐๐ ยอด ต้นชมพู ( หว้า ) ชื่อนคะ วัดรอบลำต้นได้ ๑๕ โยชน์ ลำต้นสูง ๕๐ โยชน์ และกิ่ง (แต่ ละกิ่ง ) ก็ยาว ๕๐ โยชน์ แผ่ออกไปวัดได้ ๑๐๐ โยชน์โดยรอบ และสูงขึ้นไปก็เท่ากันนั้น ด้วยอานุภาพของต้นชมพู (นี้) ไรเล่า ทวีปนี้ จึงถูกประกาศชื่อว่า ชมพูทวีป ก็แลขนาดของต้นชมพูนี้ใด ขนาดนั้นนั่นแหละเป็นขนาดของต้นจิตร ปาฏลี ( แคฝอย ) ของพวกอสูร ต้นสิมพลี (งิ้ว) ของพวกครุฑ ต้น กทัมพะ ( กระทุ่ม ) ในอมรโคยานทวีป ต้นกัปปะในอุตตรกุรุทวีป ต้นสิรีระ ( ซึก ) ในบุพพวิเทหทวีป ต้นปาริฉัตตกะ ในดาวดึงส์ เพราะเหตุนั้นแล ท่านโบราณจารย์จึงกล่าวไว้ว่า " ( ต้นไม้ประจำภพและทวีป คือ ) ต้นปาฏลี * ในมหาฎีกา และที่อื่นๆ โดยมากเป็น อปร...
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More