วิสุทธิมรรค แปล ภาค ๑ ตอน ๒ วิสุทธิมรรคแปล ภาค 1 ตอน 2 หน้า 311
หน้าที่ 311 / 324

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของศีลในพระพุทธศาสนา โดยเปรียบเทียบรายละเอียดต่างๆ ของศีลที่ไม่แตกแยก โดยอธิบายถึงศีลที่มีคุณวิเศษและการรักษาศีลเพื่อความบริสุทธิ์ที่สูงขึ้น ทั้งยังกล่าวถึงพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อศีล และการระลึกถึงศีลสูงส่งนั้นในพระโยคาวจร.

หัวข้อประเด็น

-ศีลในพระพุทธศาสนา
-ความสำคัญของศีล
-ประเภทและคุณของศีล
-การรักษาศีลเพื่อความบริสุทธิ์
-การระลึกถึงศีลในโยคาวจร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 309 ศีลเหล่าใดไม่แตกในระหว่างๆ ไป ศีลเหล่านั้นชื่อว่า อกัมมาสะ เพราะไม่พร้อย เหมือนแม่โคอันลายพร้อยไปด้วยจุดสีอันตัดกับสีตัว ฉะนั้น นัยหนึ่ง โดยอรรถอันไม่แปลกกัน ศีลทั้งปวงชื่อว่าไม่ขาด ไม่ ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เพราะไม่ถูกเมถุนสังโยค ๒ ประการ และ บาปธรรมทั้งหลายมีโกธะ อุปนาหะเป็นต้นเข้ามาทำลาย ศีลเหล่านั้นแหละ ชื่อว่า ภุชิสสะ เพราะพ้นจากความเป็นทาส แห่งตัณหาแล้ว ทําความเป็นไทยได้ ชื่อว่า วิญญูปสัตถะ เพราะเป็นศีลอันท่านผู้รู้ทั้งหลายมีพระ พุทธเจ้าเป็นต้นสรรเสริญ ชื่อว่า อปรามัฏฐะ เพราะเป็นศีลอันตัณหาและทิฏฐิไม่ปรามาส (แตะต้อง) หรือว่าเพราะความเป็นศีลอันใครๆ ไม่พึงอาจปรามาส (ตำหนิ ) ได้ว่า " นี่เป็นความเสียในศีลทั้งหลายของท่าน " ชื่อว่า สมาธิสังวัตตนิกะ เพราะยังอุปจารสมาธิหรืออัปปนา สมาธิให้เป็นไป หรือมิฉะนั้น ยังมรรคสมาธิและผลสมาธิให้เป็นไป ก็ได้ ด. [สีลานุสสติฌาน] เมื่อพระโยคาวจรนั้นระลึกถึงศีลทั้งหลายของตน โดยคุณมีความ อรรถาธิบายบททั้ง ๔ นี้ เคยกล่าวมาแล้วในสีลนิเทศ โปรดดูเชิงอรรถในวิสุทธิมรรค แปล ตอนที่ ๑ หน้า ๑๑๓ ๒. เช่นรักษาศีลตั้งปรารถนาจะเป็นเทพเจ้าหรือเทพเหล่าใดเหล่าหนึ่ง หรือยึดมั่น ด้วยความเห็นว่า ความบริสุทธิ์จักมีได้ด้วยศีลอย่างนั้นอย่างนี้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More