วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - วิเคราะห์อสุภ : หน้า 211/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 209 (วิกขิตตอสุภ] อสุภที่กระจุยกระจายไปต่างๆ เรียกว่า วิกขิตตะ วิกขิตตะนั่นเอง เป็นวิกขิตตกะ นัยหนึ่ง วิกขิตตอสุภ จัดว่าเป็นของน่าเกลียด เพราะ เป็นสิ่งปฏิกูล เพราะเหตุนั้นจึงชื่อว่าวิกขิตตกะ คำว่า วิกขิตตกะ นั่น เป็นคำเรียกซากศพที่กระจุยกระจายไปที่นั้นๆ คือมือไปทางหนึ่ง เท้าไปทางหนึ่ง ศีรษะไปทางหนึ่ง ดังนี้เป็นต้น โหตวิกขิตตกอสุภ] อสุภที่ชื่อหตวิกขิตตกะ เพราะอสุภนั้นถูกประหารด้วย กระจุย กระจายโดยนัยก่อนนั้นด้วย คำว่า หตวิกขิตตกะนั่นก็เป็นคำเรียกซาก ศพอันถูกคนสับฟันที่อวัยวะใหญ่น้อย โดยอาการ (ยับอย่างกะ) ตีนกา แล้วเหวี่ยงกระจายไปโดยนัยที่กล่าวแล้วนั้น [โลหิตกอสุภ] อสุภที่ชื่อโลหิตกะ เพราะมีโลหิตเรี่ยราดไหลออกจากตรงนั้น บ้าง ตรงนี้บ้าง คำว่า โลหิตกะ นั่นเป็นคำเรียกซากศพอันเปื้อน โลหิตที่ไหลออก * วิกขิตตกะนั้น กระจุยกระจายเนื่องด้วยสัตว์กัด ส่วนหาวิกขิตตกะนี้ กระจุย กระจาย เพราะถูกคนที่โกระเกลียดกันสับฟันเอา