วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - การเจริญธรรม ๖ และการปฏิบัติ : หน้า 323/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 321 ตั้งมั่น ผู้มีจิตเป็นสมาธิ ผู้มีปัญญา เป็นผู้ทำให้สำเร็จได้ ผู้เกียจ คร้าน ผู้มีสติหลงลืม ผู้มีจิตไม่เป็นสมาธิ ผู้มีปัญญาทราม หาเป็นผู้ ทำให้สำเร็จได้ไม่ ดูกรมหานาม เธอจึงตั้งอยู่ในธรรม ๕ นี้แล้ว เจริญธรรม ๖ ต่อไป (คือ) ในการเจริญธรรม ๖ นี้ เธอพึงระลึกถึง ตถาคตว่า " แม้เพราะอย่างนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น..." ดังนี้เป็นต้น [บุถุชนบำเพ็ญก็สำเร็จประโยชน์ ถึงเป็นอย่างนั้น ( อนุสสติ ๖ นี้ ) แม้ปุถุชนผู้ประกอบด้วยคุณมี ศีลบริสุทธิ์เป็นต้น ก็ควรมนสิการ ได้ เพราะว่าแม้ด้วยอำนาจแห่งความ ระลึก จิตของบุคคลผู้ระลึกถึงคุณของอนุสรณวัตถุมีพระพุทธเจ้าเป็น อาทิอยู่ย่อม ( เกิดความ ) เลื่อมใสได้แท้ ด้วยอานุภาพแห่งความ เลื่อมใสไรเล่า พระโยคาพจรเจ้าจะพึงข่มนิวรณ์ทั้งหลายเสียได้แล้ว เป็นผู้มีปราโมชเหลือล้น เริ่ม ( ทำ ) วิปัสสนาไป ก็ทำให้แจ้ง ซึ่งพระอรหัตได้เหมือนกันดุจพระปุสสเทวเถระผู้อยู่ ณ ณัฏฐอันธการ วิหาร ได้ยินว่า ท่านผู้นั้นได้เห็นพระพุทธรูปที่มารนิรมิตแล้วรำพึงไป ว่า " มารนี่ ยังมี ราคะ โทสะ โมหะอยู่แท้ๆยัง ( นิรมิตพระพุทธรูป ได้ ) งามถึงปานนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าซึ่งปราศจากราคะ โทสะ โมหะ โดยประการทั้งปวงแล้วจะงามปานไหนเล่าหนอ " ดังนี้แล้ว ได้ปีติอัน มีพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ เจริญวิปัสสนาบรรลุพระอรหันต์ได้แล *อง. เอกาทสก.๒๔/๒๕๕