ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 202
(ปกิณณกกถา]
(คุณวิเศษต่างๆ ที่สำเร็จด้วยอำนาจกสิณ )
ก็แลกสิณเหล่านี้ ด้วยอำนาจแห่งปฐวีกสิณ คุณวิเศษ
ทั้งหลายเป็นต้นว่า ความบันดาล” คือว่าคนเดียวบันดาลเป็นคนมาก
ก็ได้เป็นต้น นิรมิตแผ่นดินขึ้นในอากาศหรือในน้ำแล้วเดินไปได้ หรือ
สำเร็จอิริยาบถมียืนและนั่งเป็นต้นได้
ด้วยอำนาจแห่งอาโปกสิณ คุณวิเศษทั้งหลายเป็นต้นว่า ผุดขึ้น
และดำลงในแผ่นดินได้ ทำฝนน้ำ” ให้เกิดขึ้นได้ นิรมิตสิ่งขวางกั้น
มีแม่น้ำและทะเลเป็นต้นได้ ทำของหนักมีแผ่นดิน :
เป็นต้นให้ไหวได้ ดังนี้ย่อมสำเร็จ
ภูเขา และปราสาท
ด้วยอำนาจแห่งเตโชกสิณ คุณวิเศษทั้งหลายเป็นต้นว่า บังหวน
ควันได้ บังหวนเพลิงได้ ทำฝนถ่านเพลิงให้เกิดขึ้นได้ ล้างไฟด้วยไฟได้
สามารถเผาเฉพาะ
พาะสิ่งที่ต้องการได้” ทำแสงสว่างขึ้นเพื่อประโยชน์แก่
การเห็นรูปด้วยทิพจักษุได้ทำสรีระให้ไหม้ไปด้วยเตโชธาตุ
ปรินิพพานได้ อย่างนี้ย่อมสำเร็จ
๑. ภาโว ทำให้มีให้เป็นขึ้น เอาความว่าบันดาล
ในคราว
๒. อุทกวุฏฐิ ไม่แปลว่า น้ำและฝน แปลว่า ฝนน้ำ เพราะมีที่เทียบ คือในตอนเตโชกสิณ
มี องฺคารวุฏฐิ ฝนถ่านเพลิง และในตอนวาโยกสิณมีวาตวุฏฐิ ฝนลม คือฝนมีพายุ
๓. มหาฎีกาขยายความว่า เมื่อของต่าง ๆ เช่นฝ้าย สำลี ไม้แก่น ไม่ฝืนกองรวมกันอยู่
ต้องการจะเผาของสิ่งใด ก็ทำให้ไหม้เฉพาะสิ่งนั้นได้