ข้อความต้นฉบับในหน้า
สมาปัชชนวสี
อธิฏฐานวสี
วุฏฐานวสี
ปัจจเวกขณวสี
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 160
ช้านาญในการเข้า
ชำนาญในการดำรงอยู่
ชำนาญในการออก
ชำนาญในการพิจารณา ( ทบทวน)
พระโยคาวจรนึกหน่วงเอาปฐมฌานได้ในสถานที่ๆ ต้องการ ใน
กาลที่ต้องการ ในระยะ (ชวนวาร) ที่ต้องการ ความชักช้าแห่งการ
นึกหน่วงหามีไม่ เพราะฉะนั้น อาการเช่นนั้นจึงชื่อ อาวัชชนวสี
( ชำนาญในการนึกหน่วง ) พระโยคาวจรเข้าปฐมฌานได้ในสถานที่ ๆ
ต้องการ ฯลฯ ความชักช้าแห่งการเข้าหามีไม่ เพราะฉะนั้น อาการ
เช่นนั้นจึงชื่อว่าสมาปัชชนวสี ( ชำนาญในการเข้า ) แม้วสีที่เหลือ ก็
พึงขยายความโดยนัยเดียวกันนี้
(ต่อไป ) นี้เป็นคำชี้แจงในวสี ๕ นั้น เมื่อใดพระโยคาวจรอาจ
ส่งจิตไปในองค์ฌาน ๕ มิให้มีระหว่าง (วิสภาคารมณ์เกิดขึ้น ) ได้
อย่างนี้คือ เมื่อเธอออกจากปฐมฌานแล้วนึกหน่วงเอาวิตกเป็นวาระ
แรก ชวนะอันมีวิตกเป็นอารมณ์นั้นแลแล่นไป ๔ หรือ ๕ วาระใน
ลำดับแห่งอาวัชชนะที่ตัดภวังค์เกิดขึ้น แต่นั้นภวังค์ (เกิด) ๒ วาระ
ต่อนั้นอาวัชชนะอันมีวิจารณ์เป็นอารมณ์ (ตัดภวังค์เกิดขึ้น ) อีก (แล้ว)
ชวนะ (ก็แล่นไป) โดยนัยที่กล่าวแล้วนั่นแล เมื่อนั้นอาวัชชน
วสีก็เป็นอันสำเร็จแก่เธอ ก็แล วสีนี้ที่ถึงความเป็นยอด ได้มีในยมก
ปาฏิหาริย์ของพระผู้มีพระภาคเจ้า หรือของท่านผู้อื่น ( มีพระธรรม
เสนาบดีเป็นอาทิ ) ในกาล ( แสดงปาฏิหาริย์ทันทีทันใด )เช่นนั้น