วิสุทธิมรรค: ความเป็นใหญ่ในธรรม : หน้า 284/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 282 คือ ความเป็นใหญ่ ( อิสสริยะ) ธรรมยศ สิริ ความได้อย่างปรารถนา ( กามะ ) และความพยายาม (ปยัตตะ) ก็ความเป็นใหญ่ในพระจิตของ พระองค์เองอย่างยอดเยี่ยมมีอยู่ หรือความเป็นใหญ่ที่โลกสมมติกัน (๘ อย่าง ) มีทำร่างกายให้เล็ก ( อณิมา )และทำร่างกายให้เบา (เดินอากาศได้ ลังฆมา ) เป็นต้น อันบริบูรณ์ด้วยอาการทั้งปวงของ พระองค์ก็มีอยู่โดยนัยเดียวกันนั้น พระธรรมอันเป็นโลกุตตระของ พระองค์ก็มีอยู่ พระยศของพระองค์ปรากฏทั่วโลก ๓ เป็น พระยศที่ทรงได้โดยพระคุณตามที่เป็นจริง เป็นพระยศที่บริสุทธิ์ยิ่งนัก ก็มีอยู่ พระสิริ (ความงามสง่า ) แห่งพระอังคาพยพใหญ่น้อยทั้งปวง บริบูรณ์ด้วยอาการทุกสิ่งทุกอย่าง สามารถให้เกิดขวัญตาและขวัญใจ แก่ชนผู้ขวนขวายในการเฝ้าชมพระรูปกาย ก็มีอยู่ พระกามะ อันหมาย ถึงความสำเร็จแห่งประโยชน์ที่ทรงพระประสงค์ ก็มีอยู่ เพราะประโยชน์ ใดๆที่พระองค์มีพระประสงค์แล้ว ทรงปรารถนาแล้ว จะเป็น ประโยชน์ตนก็ตาม ประโยชน์ผู้อื่นก็ตาม ประโยชน์นั้นๆก็สำเร็จ สมพระประสงค์ทั้งนั้น และพระปยัตตะ กล่าวคือสัมมาวายามะ อัน เป็นเหตุเกิดขึ้นแห่งความเป็นครูของโลกทั้งปวง ก็มีอยู่ เพราะเหตุนั้น บัณฑิตจึงถวายพระนามว่า ภควา โดยอรรถ (วิเคราะห์ ) นี้ว่า อสฺสสนฺติ - ทรงมีภคธรรม เพราะความที่ทรงประกอบด้วยภคธรรม ทั้งหลาย ( ที่กล่าวมา ) นี้ ประการ ๑ [แก้บท วิภตฺตวา] ว่า ภคา อนึ่ง เพราะเหตุที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเป็น วิภตฺตวา มีคำ