วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 53/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 52 ธรรมทั้งหลายคือ โกธะ อุปนาหะ มกขะ ปลาสะ อิสสา มจุฉริยะ ดังนี้เป็นต้น ย่อมเป็นไปมากแก่คนโทสจริต ธรรมทั้งหลายคือ ถีนมิทธะ อุทธัจจกุกกุจจะ วิจิกิจฉา อาทานคาริตา (ความถือผิด ) ทุปปฏินิสสคุคิตา (ความรั้น ) ดังนี้ เป็นต้นย่อมเป็นไปมากแก่คนโมหจริต ธรรมทั้งหลายคือ มุตฺตจาคตา ( ความสละปล่อยเลย ) อริยาน์ ทสฺสนกามตา ( (ความใคร่ที่จะได้พบพระอริยะทั้งหลาย ลาย ) สทฺธมฺม โสตุกามตา ( ความใคร่จะฟังพระธรรม) ปาโมชฺชพหุลตา (มี ความชื่นบานในธรรมมาก ) อสถตา ( ความไม่โอ้อวด ) อมายาวิตา ( ความไม่มีมายา ) ปสาทนีเยสุ ฐาเนส ปสาโท (ความเลื่อมใส ในฐานะทั้งหลายที่ควรจะเลื่อมใส ) ดังนี้เป็นต้น ย่อมเป็นไปมากแก่ คนสัทธาจริต ธรรมทั้งหลายคือ โสวจสฺสตา กลยาณมิตตตา โภชเนมตุ- ตญฺญุตา สติสัมปชัญญะ ชาคริยานุโยค เวชนีเยสุ ฮาเนส เวโค (สังเวชในฐานะทั้งหลายอันควรจะสังเวช ) สวิคฺคสฺส โยนิโส ปธานิ (เมื่อสังเวชแล้วควรทำความเพียรอย่างแยบคาย) ดังนี้เป็นต้น เป็นไปมาก แก่คนพุทธิจริต ธรรมทั้งหลาย ภาสพหุลตา ( พูดมากกว่าทำ) คณารามตา ( ชอบคลุกคลีในหมู่คณะ ) กุสลานุโยเค อรติ ( หน่ายทำกุศล ) อนวฏฐิตกิจฺจตา ( จับจด ) รตฺติธมายนา (กลางคืนบังหวนควัน) ทิวาปชฺชลนา