วิสุทธิมรรค: การปฏิบัติในสมาธิและการหลีกเลี่ยงจิตที่ไม่สงบ วิสุทธิมรรคแปล ภาค 1 ตอน 2 หน้า 123
หน้าที่ 123 / 324

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจแนวทางการปฏิบัติสมาธิในวิสุทธิมรรค โดยยกตัวอย่างการหลีกเลี่ยงบุคคลที่มีจิตไม่สงบ และการเสริมสร้างสมาธิผ่านการเข้าใกล้บุคคลที่มีจิตใจสงบ การธำรงจิตให้มั่นในสมาธิจึงเป็นสิ่งจำเป็นในการปฏิบัติธรรม ทั้งนี้เพื่อให้ผู้ปฏิบัติดำเนินไปในวิถีที่ถูกต้องและมีประสิทธิภาพในการใช้จิตที่อยู่ในสมาธิอย่างแท้จริง บทนี้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการเลือกคบหาผู้มีจิตอันสงบเพื่อเสริมสร้างการพัฒนาตนเองและก้าวหน้าในทางธรรมนั้น

หัวข้อประเด็น

-การปฏิบัติในสมาธิ
-การหลีกเลี่ยงบุคคลที่มีจิตไม่สงบ
-การคบหาบุคคลในวิถีเนกขัมมะ
-ความขยันขันแข็งในการพัฒนาจิต
-การเข้าใจความสำคัญของสมาธิ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที 121 ปฏิบัติอยู่อย่างนั้น เป็นจิตไม่หดหู ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ปราศจากอัสสาทะ เป็นไปสม่ำเสมอในอารมณ์ ดำเนินอยู่ในวิถีแห่งสมถะ ในกาลนั้น เธอไม่ต้องขวนขวายในการยก การข่ม และการทำให้ร่าเริง ดุจ สารถี เมื่อม้าทั้งหลายวิ่งไปเรียบร้อยแล้วก็ไม่ต้องขวนขวาย (อะไร) ฉะนั้น พระโยคาวจรย่อมเพ่งดูจิตอยู่เฉยๆ ในสมัยที่จิตควรจะเพ่งดู อยู่เฉยๆ อย่างนี้ ( แล ) (๘) หลีกบุคคลผู้มีจิตไม่เป็นสมาธิ การสละเสียให้ไกลซึ่งบุคคลทั้งหลายผู้ไม่เคยขึ้นสู่เนกขัมมปฏิปทา วุ่นอยู่แต่ในกิจมากหลาย มีใจซัดส่ายไป ชื่อว่าหลีกบุคคลผู้มีจิตไม่เป็นสมาธิ (๕) คบหาบุคคลผู้มีจิตเป็นสมาธิ การเข้าไปหาบุคคลทั้งหลายผู้ดำเนินเนกขัมมปฏิปทา ได้สมาธิ อยู่โดยปกติ ตามกาลอันควร ชื่อว่าคบหาบุคคลผู้มีจิตเป็นสมาธิ (๑๐) ความน้อมใจไปในสมาธิ ความน้อมจิตไปในสมาธิ ชื่อว่า ตทธิมุตฺตตา หมายความว่า หนักไปในสมาธิ หน่วงไปในสมาธิ โน้มไปในสมาธิ เงื้อมไปใน สมาธิ อัปปนาโกศล ๑๐ อย่างนี้ พระโยคีจึงทำให้ถึงพร้อม ด้วย ประการฉะนี้เทอญ * เนกขัมมะ ในทีนีท่านหมายเอาฌาน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More