ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 277
มีคำอธิบายว่า " ชื่อที่ตั้งตามที่ปรารถนา โดยโวหารของชาวโลก
ชื่อว่าตั้งขึ้นล
บินลอยๆ "
ในชื่อ ๔ อย่างนั้น ชื่อเช่นว่า วจฺโฉ ( ลูกโค-ลูกแหง่ ) ทมฺโม
( โคฝึก-รุ่นกระทง ) พลิพทฺโท ( โคถึก-โคงาน )ดังนี้เป็นต้น ชื่อว่า
อาวัตถิกนาม ชื่อเช่นว่า ทณฑี ( คนถือไม้เท้า = คนแก่) จตฺตี (ผู้มีฉัตร
= พระราชา ) สิขี ( สัตว์มีหงอน = นกยูง ) กรี ( สัตว์มีงวง = ช้าง ) ดังนี้
เป็นต้น ชื่อว่าลิงคิกนาม ชื่อเช่นว่า เตวิชโช (ผู้ได้วิชชา ๓)
ฉฬภิญโญ (ผู้ได้อภิญญา ๖) ดังนี้เป็นต้น ชื่อว่า เนมิตติกนาม ชื่อ
ตั้งส่งไปไม่คำนึงถึงความของคำเช่นว่า สิริวฑฺฒโก ( ผู้เจริญด้วยสิริ )
ธนวฑฺฒโก (ผู้เจริญด้วยทรัพย์) ดังนี้เป็นต้น ชื่อ อธิจจสมุบันนาม
ส่วนพระนามว่า ภควา นี้ เป็นเนมิตติกนาม พระนางเจ้ามหา
มายามิได้ทรงขนานให้ พระเจ้าสุทโธทนมหาราชก็มิได้ทรงขนานให้
พระญาติ ๘๔,๐๐๐ ก็มิได้ขนานถวาย เทวดาผู้วิเศษทั้งหลายมีท้าวสักกะ
และท้าวสันดุสิตเป็นอาทิก็มิได้ขนานถวาย จริงอยู่ ข้อนี้แม้พระธรรม
เสนาบดี ก็ได้กล่าวไว้ว่า " พระนามว่า ภควา นั่น พระมารดามิได้ทรง
ขนานให้ ฯลฯ พระนามนั่นเป็นวิโมกขันติกนาม (นามอันเกิดต่อท้าย
วิโมกข์ ) ( มีขึ้น ) พร้อมกับความได้พระสัพพัญญุตญาณ ณ โคนโพธิ
พฤกษ์แห่งพระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งหลาย พระนามนั่นเป็นสัจฉิกา
บัญญัติ (ตั้งโดยที่รู้แจ้งธรรม ) พระนามนี้คืออะไร พระนามนี้
คือ ภควา " ดังนี้
ก็แลพระนามนั้นมีคุณอันใดเป็นนิมิต เพื่อจะประกาศคุณเหล่า