การปฐมฤกษ์ในวิสุทธิมรรค : หน้า 203/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 201 โยคาวจรผู้จะขึ้นเอาอากาสกสิณ ย่อมถือเอานิมิตในอากาศที่ช่องฝาบ้าง ที่ช่องดาลบ้าง ที่ช่องหน้าต่างบ้าง " ดังนี้ สำหรับผู้มีบุญ มีอธิการได้สร้างไว้ก่อน เพียงแต่ได้เห็นอากาสที่ช่องต่างๆ มีช่องฝา เป็นต้น นิมิตก็เกิดขึ้นได้ ( ส่วน) พระโยคาวจรนอกนี้ (ที่ไม่มีบุญ ) พึงทำช่องขนาดคืบ 4 นิ้ว เข้าที่ (ฝา) โรงที่มุงมิดชิดหรือที่ (แผ่น )หนัง และเสื่อลำแพนเป็นต้น อย่างใดอย่างหนึ่งแล้ว (เพ่งดู) ช่องอันต่างโดย เป็นช่องฝาเป็นต้นนั้นแล ภาวนาไปว่า อากาโส อากาโส ( ว่าง ว่าง ) อุคคหนิมิตในอากาสกสิณนี้ ก็เป็น (ดวง) เหมือนกับช่อง พร้อม ทั้งสิ่งที่เนื่องด้วยช่องมีขอบฝาเป็นต้นนั่นเอง แม้พระโยคาวจรจะ (นึก) ขยาย (ส่วน) ก็หาขยายไม่ (ส่วน ) ปฏิภาคนิมิตปรากฏเป็นดวง อากาศแท้ และพระโยคาวจรจะ (นึก) ขยาย ก็ขยายได้ คำที่เหลือ พึงทราบโดยนัยอันกล่าวแล้วในปฐวีกสิณนั้นแล ( ปริจฉินนากาสกสิณ จบ พระทศพลผู้สรรพธรรมทส ( ทรงเห็นธรรม ทั้งปวง ) ได้ตรัสทศกสิณ ซึ่งเป็นเหตุแห่ง จตุกฌานและปัญจกฌานในชั้นรูปาวจร ดัง พรรณนามาฉะนี้ บัณฑิตได้ทราบทศกสิณนั้น และนัยะในการเจริญกสิณเหล่านั้นนี่ดังนี้แล้ว พึงทราบปกิณกกถาในกสิณเหล่านั้นแหละ ต่อไปนี้