วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ ๘๓ : หน้า 85/324

* ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 83 [ผล] ในวิหารใด ไม้ผลนานาชนิดเช่นมะม่วง ชมพู่ ขนุนมีอยู่ ใน วิหารนั้น พวกคนที่ต้องการผลไม้ก็จะพากันมาขอเมื่อไม่ให้เขาก็โกรธ เอา มิฉะนั้นเขาก็ถือเอาโดยพลการ ตอนเย็นเธอเดินจงกรมอยู่ กลางวิหารพบเขา ( ทำเช่นนั้น )ทักขึ้นว่า " พวกอุบาสก ทำไม พวกท่านทำอย่างนั้นเล่า " เขาก็จะด่าเอาตามชอบใจ ( มิหนำ ) ซ้ำ จะพยายาม หาเรื่อง ) เพื่อมิให้เธออยู่ ( ในวิหารนั้น ) เสียอีก [ปฏฐนียตา] ส่วนภิกษุผู้อยู่ในวิหารที่คนทั้งหลายมุ่งมั่น คือที่ชาวโลกแต่งตั้ง ให้ ( ว่าเป็นวิหารวิเศษ ) เช่นทักขิณาคีรีวิหารหัตถิกุจฉิวิหาร จิตตลบรรพตวิหาร คนทั้งหลายยกให้ว่าเป็นพระอรหันต์ (เขา) ใคร่จะได้ไหว้ ( เธอ ) ก็มาออกันอยู่ให้รอบไป เพราะเหตุนั้น ความผาสุกก็ย่อมจะไม่มีแก่เธอ แต่ (หาก) วิหารนั้นเป็นสัปปายะ สำหรับโยคีรูปใดพระโยคีรูปนั้นก็พึงไป (พัก) เสียที่อื่นในตอน กลางวัน ต่อกลางคืนจึงมาอยู่เถิด (นครสนฺนิสฺสิตตา] ในวิหารติดเมือง วิสภาคารมณ์ทั้งหลาย ย่อมมาสู่คลอง (แห่งทวารมีจักษุทวารเป็นต้น ) พวกกุมภทาสี ( นางทาสตักน้ำ )เล่าก็เดิน * มหาฎีกาว่า อารมณ์อันเป็นข้าศึก แก่กรรมฐาน ในที่นี้หมาย เอาทั้งอิฏฐารมณ์และอนิฏฐารมณ์ ที่กกล่าวถึงพวกุมภ์ทาสีรบกวนนั้นแสดงอนิฏฐารมณ์