วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 294/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 292 เพราะความที่ธรรมที่เขากล่าวว่าเป็นอันตรายิกธรรมทั้งหลาย หามีความเป็น ธรรมทำอันตรายไม่ และเพราะความที่ธรรมที่เขากล่าวว่าเป็นนิยยา นิกธรรมทั้งหลายก็หามีความเป็นธรรมนำออก (จากทุกข์ ) ไม่ เพราะ เหตุนั้น เจ้าลัทธิอื่นเหล่านั้น จึงเป็นผู้มีธรรมเป็นทุรักขาตะ (กล่าว ชั่ว ) แท้ฉันใด อรรถแห่งธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้า หาถึงความ วิปลาสฉันนั้นไม่ เพราะธรรมที่พระองค์ตรัสว่า ธรรมเหล่านี้เป็น อันตรายิกธรรม ธรรมเหล่านี้เป็นนิยยานิกธรรมดังนี้แล้ว หาล่วงความ เป็นอย่างนั้นไปไม่ แล แรก ปริยัติธรรมเป็นสวากฺขตะ โดยนัยดังกล่าวมาฉะนี้ เป็นอันดับ [โลกุตตรธรรมเป็นสวากขาตะ] ส่วนโลกุตตรธรรม ชื่อว่า สวากขาตะ เพราะตรัสข้อปฏิบัติอัน สมควรแก่พระนิพพาน และพระนิพพานสมควรแก่ข้อปฏิบัติ ดัง สักกเทวราชทรงกล่าว ( ในมหาโควินทสูตร ) ว่า " ก็แลปฏิปทาอันให้ ถึงพระนิพพาน พระผู้มีพระภาคเจ้านั้นได้ทรงบัญญัติไว้ดีแล้วแก่สาวก ทั้งหลาย พระนิพพานและปฏิปทาย่อมเข้ากันได้ อุปมาเหมือนน้ำใน แม่น้ำคงคา ย่อมเข้ากันย่อมสมกันกับน้ำในแม่น้ำยมุนา ฉันใดก็ดี ก็แลปฏิปทาอันให้ถึงพระนิพพาน พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น ได้ทรง บัญญัติไว้ดีแล้วแก่สาวกทั้งหลายพระนิพพานและปฏิปทาย่อมเข้ากัน ได้ ฉันนั้นนั่นแล " ดังนี้ อนึ่ง ในโลกุตตรธรรมนั้นอริยมรรคอันเป็น * ที.มหา ๑๐/๒๖๑