วิสุทธิ สคริปต์ แปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 316/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 314 บทว่า โวสุสคฺครโต อธิบายว่า การเสียสละ ชื่อว่าโวสสัคคะ ความก็คือ บริจาค ( นั่นเอง) บุคคลชื่อว่า โวสสคฺครต เพราะยินดี โดยประกอบอย่างยิ่งเนืองๆ ในโวสสัคคะนั้น บทว่า ยาจโยโค อธิบายว่า เป็นผู้ควรในการขอ เพราะ คนอื่นๆ ขอสิ่งใดๆ ก็ให้สิ่งนั้นๆ ปาฐะว่า ยาชโยโค ก็มี แปลว่า ผู้ประกอบด้วยยาชะ กล่าวคือการบูชา (การให้) บทว่า ทานสิวิภาครโต แปลว่า ยินดีในการให้และในการแบ่ง ด้วยความว่า พระโยคาวจรผู้ทายกย่อมระลึก (ในข้อนี้ อย่างนี้ว่า เราแหละ ให้ทานด้วย ทำการแบ่งแม้จากของที่ตนจะพึงบริโภคด้วย เป็นผู้ยินดีในการให้และการแบ่งทั้งสองอย่างนั้นแลด้วย [จาคานุสสติฌาน] เมื่อพระโยคาวจรนั้นระลึกถึงจาคะของตน โดย (ระลึกถึง ) คุณ มีความเป็นผู้ปราศจากความตระหนี่ อันเป็นตัวมลทินเป็นอาทิอย่างนี้ อยู่ ในสมัยนั้น จิต (ของเธอ ) ย่อมไม่เป็นจิตที่ราคะกลุ้มรุม ไม่เป็น จิตที่โทสะกลุ้มรุม ไม่เป็นจิตที่โมหะกลุ้มรุมเลยทีเดียว ในสมัยนั้น จิตของเธอย่อมเป็นจิตดำเนินไปตรงแนวปรารภจาคะแล องค์ฌาน ทั้งหลายย่อมเกิดขึ้นในขณะเดียวกัน แก่เธอผู้ข่มนิวรณ์ได้แล้ว โดย นัยก่อน ( ที่กล่าวในพุทธานุสสติ ) นั่นแล แต่เพราะความที่จากคุณ ทั้งหลายเป็นอารมณ์ลึกซึ้ง หรือเพราะความที่จิตน้อมไปในการระลึก ถึงจากคุณนานาประการฌานนี้จึงเป็นฌานที่ไม่ถึงอัปปนา ถึงเพียง