วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 26/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 25 ให้เสร็จแล้ว จึงทําความขวนขวายในสมณธรรมเถิด [ญาติปลิโพธ] บุคคลทั้งหลายที่จำต้องรู้จัก มีดังนี้คือ ใน (ฝ่าย) วัด พระ อาจารย์ พระอุปัชฌายะ สัทธิวิหาริก อันเตวาสิก ภิกษุร่วม อุปัชฌายะ ภิกษุร่วมอาจารย์ ใน ( ฝ่าย ) บ้านเรือน มารดา บิดา พี่น้องหญิง พี่น้องชาย เป็นต้น ชื่อว่า ญาติ บุคคลเหล่านั้น (เกิด) เป็นไข้ขึ้น จึงเป็นปลิโพธแก่ภิกษุนี้ เพราะเหตุนี้ ปลิโพธนั้น เธอ พึงตัดด้วยการอุปัฏฐาก ทำบุคคลเหล่านั้น (ผู้เป็นไข้) ให้ (หาย) เป็น ปกติเสีย ในบุคคลเหล่านั้น (ว่าถึง ) พระอุปัชฌายะเป็นไข้ก่อน ถ้าท่าน ( ไม่หายเร็ว พึงปรนนิบัติท่านตลอดชีวิตเถิด พระบรรพชาจารย์ พระอุปสัมปทาจารย์ สัทธิวิหาริก อันเตวาสิกที่ตน ( สวดกรรมวาจา ) ให้อุปสมบทและให้บรรพชา และภิกษุร่วมอุปัชฌายะ (เป็นไข้) ก็พึง ปรนนิบัติอย่าง (อุปัชฌายะ) นั้นเถิด ส่วนพระนิสยาจารย์พระ อุเทศาจารย์ นิสยันเตวาสิก อุเทสันเตวาสิก และภิกษุร่วมอาจารย์ พึงปรนนิบัติเพียงที่นิสัยและอุเทศยังไม่ขาด (แต่) เมื่อสามารถ ก็ควร ปรนนิบัติต่อไปอีกแท้ ในมารดาบิดา พึงปรนนิบัติเหมือนในอุปัชฌายะเถิด จริงอยู่ มารดาบิดานั้น แม้หากท่านเป็นผู้สถิตอยู่ในราชสมบัติ ถ้าท่าน ( ประชวร ) หวังได้รับการอุปัฏฐากแต่บุตร ไซร้ ภิกษุก็ควรทำ ( ให้ ท่าน ) แท้ อนึ่ง ยาของท่านไม่มี ก็พึงให้ยาอันเป็นของๆ ตน เมื่อ