วิสุทธิมรรค – ประโยค๘ : หน้า 25/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 24 ทั้งหลาย ( แยกย้าย ) ไปหาที่ ( เรียน ) ตามสะดวกเถิด " ดังนี้แล้ว ละทิ้ง คณะ ( ไป ) ทำงานของตนเถิด (กัมมปลิโพธ] นวกรรม ( การก่อสร้าง) ชื่อว่า กัมมะ (การงาน) อันภิกษุผู้ ทำนวกรรมนั้น จำต้องรู้ทัพสัมภาระที่คนงานมีช่างไม้เป็นต้นได้ไว้แล้ว และยัง ( หา) ไม่ได้ ต้องขวนขวาย (ดูแล ) ในงานที่เขาทำเสร็จแล้ว และยังไม่ได้ทำผู้ทำนวกรรมต้องมีปลิโพธ ไปเสียทุกอย่างดังนี้แหละ แม้กัมมปลิโพธนั้น ก็พึงตัดเสียด้วยอุบายดังต่อไปนี้ ถ้างานเหลือน้อย พึงทำเสียให้เสร็จ ถ้าเหลือมาก หากเป็นนวกรรมของสงฆ์ไซร้ จึง หาก มอบหมายแก่สงฆ์ หรือภิกษุผู้นำภาระ ( ในสังฆกิจ ) ทั้งหลาย หา เป็นนวกรรมส่วนตัว จึงมอบแก่ผู้นำภาระของตน ไม่มีภิกษุผู้นำภาระ เช่นนั้น ก็พึงสละ( งาน ) ให้แก่สงฆ์แล้วไปเถิด (อัทธานปลิโพธ] การเดินทาง ชื่อว่า อัทธานะ ก็บรรพชาเปกขะของภิกษุใดมีอยู่ ที่ไหนก็ดี ปัจจัยชนิดไรๆ อันภิกษุใดจะพึงได้อยู่ที่ไหนก็ดี ถ้าภิกษุ นั้นยังไม่ได้ ( 1 ( พบ ) บรรพชาเปกขะและปัจจัยนั้น เธอไม่อาจหยุดยั้ง อยู่ได้ อันคมิกจิต (ความคิดจะไป ) แม้แห่งภิกษุผู้เข้าป่าทำสมณธรรม อยู่ ก็เป็นของยากที่จะบรรเทาได้” เพราะฉะนั้น เธอจึงไปจัดทำกิจนั้น ๑. ภารหารกภิกษุผู้เป็นเจ้าหน้าที่ (?) ๒. เข้าใจว่า การเดินทางในที่นี้ หมายเอาการเดินทางไปเป็นกิจ เช่นเป็นอุปัชฌายะไป ทำการบรรพชาอุปสมบท ไปในกิจนิมนต์ ไม่ใช่เดินทางเพื่อจาริก มหาฎีกาว่า ในสีหล ทวีปนั้น การบรรพชากลทารก ( บาชเณร ? ) เขาจัดเป็นงานเอิกเกริก คล้ายงาอาวาหะ วิวาหะ มีวันกำหนดนัดหมายกัน เพราะฉะนั้น พระอุปัชฌายาจารย์ ถ้าอยู่ในวัดไกล จะต้องเดินทางไปให้ทันวันกำหนดเขา เมื่อยังไม่ได้เดินทางไปจัดกิจอันนั้น จึงเป็น ปลิโพธอยู่ ในกิจนิมนต์ก็ในเดียวกัน