ข้อความต้นฉบับในหน้า
*
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 284
และโลกุตตระอื่นๆ เพราะเหตุนั้นเมื่อน่าจะเรียกว่าพระกฤตวา
(แต่ ) เรียกเสียว่า พระภควา
[แก้บท ภเวสุ วนฺตคมนะ]
อนึ่งเล่า เพราะความไป กล่าวคือตัณหาในภพ ๒ พระองค์ทรง
คายเสียแล้ว เพราะเหตุนั้น จึงเรียกว่า ภเวสุวนฺตคมโน (แต่)
ท่านถือเอา ภ อักษรแต่ ภว ศัพท์ ค อักษร แต่ คมนศัพท์ และ ว อักษร
แต่ วนฺต ศัพท์ ทำ (ว อักษร) ให้เป็นทีฆะ เรียกเสียว่า พระภควา
เหมือนในทางโลก เมื่อควรเรียก (ให้เต็ม) ว่า เมหนสฺส ขสฺส มาลา
(มาลาแห่งโอกาสอันเป็นที่ลับ ?) (แต่) นักปราชญ์ (ถือเอา เม แต่
เมหนสฺส ข แต่ ขสฺส ลา แต่ มาลา) เรียกเสียว่า เมขลา ฉะนั้นแล
[พุทธานุสสติญาณ]
เมื่อพระโยคาวจรนั้น ระลึกถึงพระพุทธคุณว่า " เพรา
" เพราะเหตุนี้ๆ
พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เป็นพระอรห์ ฯลฯ เพราะเหตุนี้ ๆ พระผู้มี
พระภาคเจ้านั้น เป็นพระภควา " ดังนี้อยู่ ในสมัยนั้น จิตของเธอ
ย่อมไม่เป็นจิตที่ราคะกลุ้มรุม ไม่เป็นจิตที่โทสะกลุ้มรุม ไม่เป็นจิต
ที่โมหะกลุ้มรุมเลยทีเดียว ในสมัยนั้น จิตของเธอย่อมเป็นจิตดำเนิน
ไปตรงแน่ว ปรารภ ( คุณ ) พระตถาคตเจ้า เมื่อเธอข่มนิวรณ์ได้โดย
ที่ไม่มีปริยัฏฐานกิเลสมีราคะเป็นอาทิอย่างนั้นชื่อว่ามีจิตดำเนินไป
ตรง เพราะความที่มีจิตมุ่งต่อพระกรรมฐานอยู่ ฉะนี้ วิตกและวิจาร
อันโน้มไปในพระพุทธคุณย่อมเป็นไป เมื่อตรึกเมื่อตรองพ
องพระพุทธคุณ
โบราณจึงแปล เมขลา ว่า ระเบียบเครื่องประดับโอกาสอันลับ