การสรรเสริญผู้เข้าถึงตติยฌาน : หน้า 181/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 179 "เป็นผู้วางเฉยมีสติเป็นสุขวิหารี ( มีปกติอยู่เป็นสุข ) " พระโยคาวจร เข้าถึงตติยฌานนั้นอยู่" ถามว่า " ก็เพราะเหตุไฉน ท่านจึงสรรเสริญบุคคลผู้ได้ตติย ฌานนั้นอย่างนี้ ? " แก้ว่า " เพราะควรแก่การสรรเสริญ แท้จริง ผู้ได้ตติยฌานนี้ เพราะเหตุที่เป็นผู้วางเฉยได้ ใน ( ขณะแห่ง )ตติยฌานที่แม้มีความ สุขอย่างหวานยิ่ง ถึงขนาดเป็นสุขบารมี ก็ไม่ถูกเครื่องติดข้องคือ ความสุขในตติยฌานนั้นดึงเหนี่ยวไว้ประการ ๑ เพรา ๏ เพราะเหตุที่เป็นผู้ชื่อ ว่ามีสติ เพราะคว ราะความที่มีสติตั้งมั่นอยู่จนปีติเกิดขึ้นไม่ได้ประการ ๑ เพราะเหตุที่ได้เสวยสุขอันไม่เศร้าหมอง เป็นสุขที่พระอริยะใคร่ใจ และเป็นสุขที่อริยชนเสพโดยแท้ด้วยนามกายประการ ๑ เพราะเหตุนั้น จึงเป็นผู้ควรแก่การสรรเสริญ บัณฑิตพึงทราบว่า เพราะควรแก่การ สรรเสริญ ดังกล่าวมาฉะนี้ พระอริยะเหล่านั้น จะประกาศคุณอันเป็น เหตุแห่งความสรรเสริญอย่างนี้ จึงสรรเสริญบุคคลผู้ได้ตติยฌาน นั้นว่า " ผู้วางเฉย มีสติ เป็นสุขวิหารี " ดังนี้ บทว่า " ตติย์ " คือฌานนี้เป็นที่ ๓ เพราะมีลำดับแห่งจำนวน บ้างชื่อว่า ตติยะ เพราะพระโยคาวจรเข้าถึงฌานนี้เป็นที่ ๓ ส่วนในคำใดที่ข้าพเจ้ากล่าวไว้ว่า " ตติยฌานละองค์ ๑ ประกอบ ด้วยองค์ ๒ " ดังนี้ บัณฑิตพึงทราบวินิจฉัยในคำนั้น (ต่อไป) ความ ที่ตติยฌานละองค์ ๑ พึงทราบโดยที่ละปีติได้ ก็แลปีตินี้นั้นละไปใน " * สุขที่จะส่งให้ถึงฝั่ง คือเป็นนิรามิสสุขอย่างเยี่ยม